pozoranci

pływamy w leniwej rzece

leniwie zakładamy buty

chodzimy na leniwe spacery

jemy leniwe kluski

mamy leniwe poranki

uprawiamy leniwy seks

jesteśmy leniwymi ludźmi

jednak

z łatwością odpowiadamy

na niewygodne pytania

bezwiednie stając się

turystami sommelierami kustoszami

maratończykami ekstrawertykami

zaangażowanymi rodzicami

jesteśmy jeszcze żyjącymi ludźmi

ale

z tą samą łatwością

pływamy we łzach rozpaczy

zakładamy na głowę presję i

chodzimy z nią na spacer

zjadamy samych siebie

mamy deadline

i uprawiamy jogę

jesteśmy zmasakrowanymi ludźmi

i tak właśnie kończy się nasz świat

nie hukiem ale przeciągłym ziewnięciem

po którym obudzimy pierwszy

i nie ostatni raz

nasze szeleszczące głosy