O mnie
http://damsel-ammy.blogspot.com/
Moje myśli idą jakimś chorym torem, tak naprawdę nigdy nie wiem, do jakich wniosków dojdę pod koniec moich rozmyślań, po prostu pozwalam temu całemu kłębowisku myśli swobodnie przepływać, czasem snuję plany, marze, czasem rozpamiętuję stare sprawy, na które nie mam już wpływu. żyję gdzieś w głębi mojego organizmu, nie zwracając uwagi na rzeczywistość.. Czy jest możliwe, że kiedyś skolonizujemy Kosmos? Czy polecimy na Marsa? Co jest po naszym życiu? Kto nas rzeczywiście stworzył? Jak to było z ewolucją Darwina? Jakie były rzeczywiste początki Ziemi? W sumie to jestem tylko zwykłym człowiekiem, który ma swoje marzenia, plany.. Mam własny styl, szukam swojego miejsca w świecie i tak dalej, bynajmniej wiecie o co chodzi. Jestem raczej osobą, która potrzebuje naprawdę niewiele. Ciesze się z małych rzeczy, cieszę się że po prostu żyję. Mam mieszane humory. To znaczy, że w każdej chwili potrafię zmienić swoje samopoczucie i nastawienie do wszystkiego. Chodzi mi o to, że tak naprawdę ostatnio sama nie wiem kim jestem. Nie wiem czego chcę. Mam miliony myśli, ale tak naprawdę nie potrafię znaleźć tej dobrej i odpowiedniej drogi, aby wszystko naprawić i zmienić swoje nastawienie. Obracam się wokół 'ludzi' i nie wiem co spowodowało to, że tak bardzo ich nie cierpię. Chodzi o to, że każdy myśli o tym, jaki jest wyjątkowy, lepszy i może oceniać innych. Nie wiem dlaczego ludzie tak bardzo dbają o swoją reputację, o tym aby być jak najwyżej, mieć jak najlepsze oceny, a drugiego utopiliby w łyżce wody. Nie znają mnie, ale próbują wmówić mi i innym kim jestem. Wystarczy, że usłyszą, lub przeczytają coś i od razu myślą, że wiedzą o mnie wszystko. Nawet po tym, co tutaj piszę nie można stwierdzić, jaka jestem naprawdę. Często mam ochotę zrobić coś głupiego, szalonego, ale po prostu teraz coś mnie hamuje. Nie potrafię, a raczej nie mam z kim. No właśnie. W moim otoczeniu nie ma takiej osoby, która potrafi zrozumieć moje odpały, to co mówię i wymienić się opinią. Może i jestem inna, ale jestem jak najbardziej normalną osobą, która chce wyrażać siebie i robić to, na co ma ochotę. Inni dbają o reputację. Reputację przed kim? Kto jest taki, kto może nas oceniać?
Kompletnie tego nie rozumiem. Tego, że ktoś boi się pokazać kim naprawdę jest. Boi się powiedzieć coś głupiego, zaśmiać się na głos, bo ktoś odbierze go jako idiotę. Do tej pory myślałam, że to ja jestem jakaś nienormalna, ale widzę że to nie ja.