Prolog.

I kiedy myślę, że już jest po wszystkim,

na progu znów pojawia się woda.

Na jej tafli pływają statki zbudowane z liści,

patyków i kilku zmartwień,

które wyskakują za burtę i toną.

Jesteś najmniejszym, choć przecież te znaczne,

chowają się za twoimi plecami, w przeczuciu bezpieczeństwa.

Wychylają uśmiechnięte buźki i pozdrawiają

najserdeczniej.

Więc stoję w progu naszego domu,

po jego drugiej stronie jesteś ty, woda i one.

Nie mówisz nic, nie chcesz wejść na herbatę,

stoisz i uśmiechasz się do mnie, uśmiechem numer trzy.

Tym najrzadszym.

Z cyklu : Detoks.

Początek czerwca, nowego roku pańskiego.