" Prosta droga"

Pustka rozciąga się w sercu. Człowiek stoi na krawędzi swojej drogi, pragnie pójść własnym, niepowtarzalnym szlakiem. Lecz przed nim nie mur z cegieł, a niewidzialna ściana utkana ze szeptów. To społeczeństwo. Schematy, wciśnięte jak sztywne gorsety, duszą oddech inności. Każą żyć tak, a nie inaczej. Dusza rwie się do lotu, a ciało pozostaje uwiązane do reguł. Samotność jest ceną za pragnienie autentyczności, a przestań wokół wypełnia się gorzkim żalem. Jak zerwać te niewidzialne kajdany, gdy echo tysięcy głosów wciąż skanduje, jak masz istnieć? Pustka rodzi się tam, gdzie wolność jest tylko iluzją.

" Prosta droga"
Autor: Czytamy
Czytano 56 razy
Data dodania: 15.10.2025

Średnia ocena: 4.0  Głosów: 4

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (5)

  • droga_we_mgle 2 miesiące temu
    Sensowne i ok napisane, ale bardzo krótkie i raczej nie zapada w pamięć, bo coś takiego większość z nas już w swoim życiu przeczytała/usłyszała. Może warto rozwinąć, przedstawić w formie historii? Sugestia.

    Pozdrawiam
  • il cuore 2 miesiące temu
    /a niewidzialna ściana utkana ze szeptów./ – z szeptów
    /pragnienie autentyczności, a przestań wokół/ – pewnie miało być: przestrzeń wokół

    Jeśli miał to być ambitny tekst – to próba jest nieudana.
    cul8r
  • zsrrknight 2 miesiące temu
    nudy
  • Sokrates 2 miesiące temu
    Temat ambitny i ciekawy lecz jakby nieskończony
  • najmniejsza miesiąc temu
    Dotyka ,,reguła"

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania