Prozac (aka mój najlepszy niewiersz)

Gubię rzeczy

ludzi

czas

wszystko gubię

mówią kup sobie portfel

tonem przyjacielskiego vuala

i dobrze mówią

więc kupiłem kiedyś

taki podniszczony

że niby długo już mam

ułożyłem pieniądze

w kolejnych nominałach

dokumenty bilety zdjęcia

poczułem ulgę

bezpieczeństwo

i że nigdy niczego nie zgubię

Zasnąłem

ocknąłem się o stację za daleko

wyskoczyłem półprzytomny

i okazało się

że jakżeby inaczej

zgubiłem ten jebany portfel

kopiąc w przystanek

postanowiłem bardzo na głos

że chuj

gubię po swojemu

po troszeczku

że z dwojga złego

wolę tak

a potem okazało się

że już najwięcej tracę

kopiąc w te jebane przystanki

Dziesięć lat później

wszystko mam już pogubione

kłopoty z kolanem

i teraz mówią mi vuala

że się zrobi z tego wiersz

jeśli w portfel włożyć gniew, przeliczyć

i się odpowiednio długo przejść

można i tak

trzeba

tyle że ja tak bardzo nie lubię

vuala

wierszy

i ostatnie co jeszcze mam

to ta wiara

że jeśli znaleźć właściwy przystanek

odpowiednio mocno w niego przypierdolić

to odda wszystko

I przeprosi