Przebudzenie

martwa zimna

jak manekin

patrzałaś w nieobecną

nieskończoność

buty pod krzesłem

patrzały zamyślone

nie mogły wiedzieć

o czym myślisz

a ty

ty byłaś już daleko

widziałaś zbocze

po których zaczynasz

wspinaczkę

nie powrócisz

tutaj więcej nigdy

uśmiechałaś się do siebie

pierwszy raz od dawna

rodzisz się na nowo

11.2024 andrew