Przejażdżka

Jechałem przez Warszawę warszawą, ale nie taką zwykłą, tylko odpowiednio unowocześnioną i pokręconą… To znaczy podkręconą i stuningowaną. Włączyłem filtr, który zamieniał wszystkich spacerujących chodnikiem mężczyzn w Ciasteczkowe Potwory, a kobiety chodziły wyłącznie w bikini i topless. Tak zapatrzyłem się na te interesujące widoki, że nie zauważyłem, kiedy moje autko skierowało się wprost na przechodniów. Na szczęście inteligentny samochód od razu skorygował tor jazdy, a chodnik także dla pewności odskoczył kawałek dalej. Ulica była na tyle elastyczna, że potrafiła dostosować się do kierujących, czasem tak bardzo, że pojazdy mijały się w odległości kilku kilometrów, nadal sunąc po tej samej drodze. Samochód mógłby prowadzić ktoś pijany, naćpany, a nawet kompletnie martwy. Inteligentne systemy same sterowałyby pojazdem. Pod maską krył się ogromny pofałdowany mózg, nadzorujący wszystko, a same auta posiadały własny układ pokarmowo-trawienny, dlatego mogły żywić się w zasadzie wszystkim tym co i ludzie, z nimi włącznie. Przynajmniej źródło paliwa znajdowało się dosłownie na każdym kroku.

W pewnym momencie zatrzymał mnie gliniarz, do jak się zdawało, rutynowej kontroli.

- Czyżbym jechał za szybko? – zapytałem.

Licznik wskazywał, że nie przekroczyłem 300 kilometrów na godzinę, ale zepsuł się w dziewięćdziesiątym ósmym.

- Nie.

- Te narkotyki w bagażniku nie są moje.

- Nie o to chodzi. Ładne autko. Nie sprzedaje pan?

- W żadnym razie.

- To tyle chciałem wiedzieć. Miłej podróży.

Po tej interesującej pogawędce odechciało mi się nawet robić zakupów. Zreplikowałem się i kazałem klonowi udać się do sklepu. Drugi siedział w robocie i zaharowywał się na śmierć, wyrabiając jakieś kosmiczne nadgodziny. Kilku innych stało w kolejkach do różnych urzędów, a jeden nawet akurat przechodził badania lekarskie.

Kolejny zwyczajny dzień.