PRZYTUL POETĘ DO SERCA

Jeszcze tylko ten tomik,

jeszcze tylko ten wierszyk.

Akt to będzie ostatni.

Lecz czy widział ktoś pierwszy?

Walcząc z hordą miernoty,

brodząc w chłamu zalewie,

zalśni dzisiaj prawdziwej

poezyi zarzewie.

Staną w równym szeregu

alfabetu litery,

liczba sylab się zgodzi -

dwa a dwa będzie cztery.

Bywa - trafi się zoil,

nieuk pośród gramotnych.

Jego żółć nic nie zdziała,

pozostanie samotny.

Pisać każdy wszak może

wierząc w głębię talentu,

wiersz drukując za wierszem,

bez końca, do imentu.

Czasem tylko pytanie

rani duszę, jak zadra

i odbija się echem:

gdzie w tym wszystkim jest prawda..

Komentarze (8)

Wojciech Grzegorz Domagała 3 miesiące temu

Hipokryta
Głosi cnoty na ambonie,
A w nocy szuka pokus.
Rano żałuje grzechów,
Lecz wieczorem – znów ściemnia.

Grafomanka 3 miesiące temu

W punkt satyra na ''wielką poetkę''!

Wojciech Grzegorz Domagała 3 miesiące temu

gdzie?

Grisza 3 miesiące temu

Nie zawężałbym grona; to wiersz o wielu, w tym i o mnie...

Grafomanka 3 miesiące temu

Grisza, każdy ma prawo czytać po swojemu czy chcesz mnie tego pozbawić?

Sucre 3 miesiące temu

Dałem pięć za humor, przymknąłem oba oczęta na rymy gramatyczne.

piliery 3 miesiące temu

Rachunek sumienia to wspaniały wynalazek. Pozwala przywracać w życiu porządek. Istnieje przysłowie: "miłe złego początki". W bilansie zawsze istotny jest początek. Proces burzenia "miłego" nie bierze się znikąd. Trzeba to brać pod uwagę i bywa, że oskarżenia o nadmierną ekspresję należy zweryfikować jako bezpodstawne. Bo trzeba reagować na kłamstwo, brak wiedzy, manię wielkości etc. etc. By bronić prawdy. Ale w dojrzałej głowie, wątpliwość zawsze zostanie. Choćby jej cień. Tak trzymać. Piątka.

TseCylia 3 miesiące temu

No no, dobry wiersz.

PRZYTUL POETĘ DO SERCA

Komentarze (8)

Napisz komentarz