Rozmowy z Nickim akt 1 scena 1 (2006)

zaklej mi usta

zaklej mi uszy

zabierz mi wolność

ale nie wymagaj

bym przestał myśleć

( kurtyna w górę)

SCENA1

( pokój, z lewej szafa, na środku stół, na stole krzesło, na krześle siedzi Nickt )

Nickt: ( zakłada prawą nogę na lewą, prawą ręką łapie lewy bark )

zdawałoby się proste pojęcie - czas- jedna samogłoska, krótki wyraz, takie nic,

a od zawsze trwa, niszczy -tworzy-trwoży

zachwyca i skłania do poszukiwania sposobów na wydłużenie go

Baron: ( wychodzi zza szafy, podchodzi do stołu, patrzy na Nickogo

okrąża stół i wchodzi do szafy )

czas czasem od czasu do czasu tym czasem zawczasu

wieczne przed -po-teraz

drażniące nieosiągalnością

znam zabijających czas-syzyfowy wysiłek

nim umrze rodzi się znowu

Nickt: ( schodzi ze stołu i zamyka Barona w szafie, zdejmuje krzesło i siada na nim okrakiem )

znałem wiele czasów. dobrych, złych i nie pamiętanych

był dzień, którego nie było

jest kilka, które jeszcze będą

myślę

( odsuwa się od szafy i szeptem )

że ten tam Baron jest inny niż dozwala tolerancja inności

ale cóż!

czas go nie dyskwalifikuje, daje mu siebie i pozwala trwonić

rozmyślania dotykają rozpływających się lodów waniliowych

rozpaćkane przez ciepło i czas stają się obiektem mniej pożądanym

( wstaje z krzesła i opiera rękę o szafę )

podobnie bywa z ludźmi; izolowani od przydatności popadają w paćkowatość mózgu

Baron: ( z szafy )

czas na stanie, czas przez stanie, czas stanie

czas stał minutę temu przez godzinę i nikt nie zauważył różnicy

czas staje między słowami wypowiadanymi twymi plugawymi ustami, a ty nawet nie wiesz że jesteś...

Nickt: ( uderza pięścią w szafę )

milcz! głupcze! błaźnie!

( wychodzi za szafę zdenerwowany )

Baron: ( wychodzi z szafy )

tak

błaznem jestem, ale to i tak więcej

niż być nikim

( stawia krzesło na stół i wychodzi za szafę )

(kurtyna)