Samotna gwiazda
Namalowałeś przede mną drogę samotną i kazałeś iść.
Kamienie wspomnień błyszczą od łez poranka.
Zeschnięte liście twojego dotyku, szelest pod stopami.
We mgle strzępki czerwonej nici, rozerwane przeznaczenie.
Most z blasku księżyca zawalił się, wpadając do rzeki wspomnień.
Dziś mogę jedynie stać na brzegu i krzyczeć, że nigdy nie zapomnę.
Jest tylko pewna, jedna gwiazda, co w górze, nad mą głową jasno lśni.
Tak samo, jak my samotna, lecz z ludzkiej samotności kpi.
Komentarze (18)
5 :)
Cieszę się, że się podobało. Dziękuję i pozdrawiam cieplutko :)
Widze że wciąż czerpiesz inspiracje z kraji wschodu ( Chiny, Japonia itp. )
Rozumiem ja mam tak z Turcją ( filmy )
nazwać tego twora poezją. Raz jeszcze dziękuję i kłaniam się nisko.
droga samotna - ludzka samotność
Za dużo tych powtórzeń w tak krótkim tekście. Przemyśl to, bo myśl dobra.
nie jestem.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania