Spotkanie Ducha i Ciała

Wieczór jak na tę porę roku był ciepły. Ciepły i wilgotny. Chodniki, na wpół ośnieżone. Topniejący śnieg, sól i piasek tworzyły ugrowe błoto. Mirek szedł ulicą Piotrkowską. Miał dość lekki umysł. Wszystko się układało, choć gdzieś w głębi czuł, że mogą to być tylko pozory. Chyba jednak coś było nie tak po drugiej stronie. Światło wydobywające się ze sklepowych wystaw robiło dobrą, ciepłą robotę. Uliczne latarnie, rozstawione w sporych odstępach, do końca nie spełniały swej funkcji. Mirek myślał o tym, co było i co przeminęło. Zastanawiał się nad zwycięstwami i porażkami. 85 % zaistniałych sytuacji to przegrane. Teraz było inaczej. Spokój, jaki dawała mu praca sprawiał, iż patrzył przed siebie z nadzieją. To, że będzie sam, od dawien dawna było przesądzone. Jego nastawienie do kobiet uległo zmianie. Na te piękne nie patrzył już z tak ogromnym kompleksem jak dawniej. Ale nie mógł pozwolić na to by jedna z nich stała się jego drugą połową. Samotność do deski grobowej to priorytet. Rodzina i znajomi często pytali, kiedy z kimś w końcu będzie. Za każdym razem kręcił i niewinnie kłamał. Mówił, że już wkrótce i tak dalej. Chciał by dano mu spokój. Nie potrafił oddać części siebie samego drugiej osobie. Marsz był przyjemny. Kawa, którą pił dawała energetycznego kopa. Nagle zauważył w oddali idącą postać. Postać otoczoną szarą poświatą. Pomyślał, że to gra wieczornych świateł. Kiedy ów człowiek zbliżał się ze średnią szybkością, dostrzegł iż aureola jest czymś nie z tego świata. Wyglądał jak on sam. Dawno temu. Może w siódmej klasie szkoły podstawowej. W pewnej chwili dzieliła ich już trzymetrowa odległość. Mirek mocno się przestraszył, po czym bojaźliwie zapytał.

- Jesteś urojeniem? Jesteś halucynacją?

- Nie!

- Więc kim lub czym jesteś?

- Jestem twoją duszą. Duszą, którą utraciłeś. Teraz jesteś

maszyną. I choć myślisz. Możesz dokonywać wyborów.

Twoje naczynie jest puste.

- Dlaczego tak się stało?

- Bo odrzuciłeś człowieczeństwo. I wiem, że teraz bardzo

się boisz życia. Reszta to pustka. Ty nie żyjesz.

Nie znasz Boga. Nigdy nie pokochasz, bo jesteśmy

rozdzieleni. Czeka cię piekło. Biada ci. Biada ci diable.

Diable i kłamco.