Stalowe magnolie

Nie wybiera się czasu za nogami w łóżku.

Ta trzecia obdzwania dłużników z miasta,

nie ma wolnych minut.

Jej przez port wlało się więcej, niż pomyślała.

Dokarmiana przez okno macha chustką na głowie,

odpowiada do dryblującego powietrze piłkarza.

Okruch do słowa, uzbierał się facet.

Co dzień przepuszcza z nią kilka tramwajów.

Złapią pierwsze, ostre odrosty rudych włosów.

(regularnym debilom, jełopom, onanistom stawiającym pały, nie odpowiadam)