Szary (drouble)

Jeśli się nie mylę Drouble to 200 słów, chciałabym więc spróbować. Podałam sobie temat "Szary". Wyszło mi równe 200. Proszę również o wskazówki :)

____________________________________________________

Bolało mnie wtedy. Ale ignorowałam to i szłam dalej. Podnosiłam głowę i przytrzymywałam spojrzenia gapiów. Odwracali się. Jako pierwszego pozbyłam się więc wzroku.

Nie zwracałam uwagi na ich głosy. Obrażali, chwalili, a ja dalej z poważną miną kroczyłam przed siebie.

Dookoła pachniało zemstą, a może litością. Nie jestem pewna, bo zatykałam nos i przechodziłam przez kolejne pokoje.

Byłam cicho, bo cisza to najlepsza odpowiedź. Tak pamiętam. Nie mówiłam dużo, tylko wydawałam rozkazy. Zrób to, daj tamto.

Aż w końcu zszarzałam. Działałam jak maszyna. Robiłam wszystko nieświadomie, moje ciało było samo. Ja siedziałam bezpiecznie skulona w środku. Otoczona przez ciemność, pozostawiona sama sobie. Tam naprawdę płakałam. Świat nie pozwalał, nie uroniłam ani jednej łzy od kiedy pamiętam.

Czasem zastanawiałam się, jak wyglądają moje oczy. Czy są nieobecne? Nie pamiętam wzroku, on jakby dział się sam.

Pogrążona w chaosie zapragnęłam w końcu coś poczuć. Wycisnęłam się do góry, przebiłam maskę i mur. Ale wtedy stanął przede mną człowiek z pistoletem i kazał zdradzić, gdzie jestem. Gdzie jest ta prawdziwa.

Nie musiał pytać, bo byłam wtedy na twarzy. Widział mnie.

Huk, trzask, krzyk.

A później wielki kamień spadł mi z ramion. W końcu przestałam się garbić. Czyli byłam, ale mnie nie było.

– Nie...