Szkło

Spadło w głęboką przepaść.

 

Mieniło się szarymi kolorami.

 

Całe zarysowane.

 

Pękło.

 

Rozsypało sie na milion drobnych kawałków.

 

Szkło,

zwane Naszą miłością.

Średnia ocena: 4.3  Głosów: 6

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (13)

  • Angela 15.07.2018
    Fajna minimalistyczna forma, jednak czegoś mi zabrało, ale to jedynie moje subiektywne odczucie.
    Pozdrawiam : )
  • Haruu 15.07.2018
    Dziękuję, pozdrawiam :)
  • Neurotyk 15.07.2018
    Coś, czyli trochę poezji zabrakło - po prostu.
    Szkło jako miłość to oryginalne i podoba mi się.
    A wykorzystanie tego już mniej. Swój oryginalny temat ubralas powierzchownie.
  • Nuncjusz 15.07.2018
    O, witaj Docysiu :)
  • Haruu 15.07.2018
    Hej hej :3
  • Pan Buczybór 15.07.2018
    lol, haruu, angela, neuro - co to, zbiór starych użytkowników? Nieważne... Wiersz nie zachwyca. Taki średniaczek, jak dla mnie. Nic szczególnie poruszającego, ale potencjał jest. Obrana droga jest dobra, więc, czemu nie, można doszlifować i lecieć dalej.
  • Neurotyk 15.07.2018
    Buczypierze, stare prochna z nas :)
  • maga 16.07.2018
    maga grafoman, też już nie taki młody. Trzy lata i trzy miesiące. I choć Nobla w tym czasie nie dostałem, to i tak jest mały progres w pisaniu. Ale ja jestem cierpliwy. Pomału i do przodu. Sześćdziesiątka przybije na kark, to wtedy będzie mój ten wymarzony. Ten Nobel!

    Pozdrowionka :)
  • Haruu 16.07.2018
    maga u mnie wybilo juz 3 lata i tez Nobla nie mam, ale moze kiedys nam sie uda, haha :)
  • Keraj 15.07.2018
    Dla mnie na 5
  • Haruu 15.07.2018
    Dziękuję :)
  • maga 16.07.2018
    Witaj Haruu. Mam nadzieje, że nie wróciłaś na opowi, tak na moment. Gustuje w twej twórczości. Czekam na kolejne odsłony.
  • Haruu 16.07.2018
    Hejka :) sama nie wiem, nadal sie zastanawiam nad tym, ale dziękuję za miłe słowa :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania