Sztuka wiersza 1

Uwarzyłem sztukę wiersza;

Kraję onąż na kawały:

Skosztuj tego. Jeśli pierwsza

Posmakuje, dam ci cały...

Wiersz to słowa, nie uczucia;

Słowo dźwiękiem jest znaczącym!

Z tego: sztuka wierszy kucia

Myśli z graniem musi łączyć.

Granie miary zaś wymaga –

Niemiarowy wierszem nie jest!

W dźwięku duża treści waga;

O tym słowo powiem jeszcze...

Są więc wiersze obłąkane,

Co nie mówią, tylko grają;

Rzeczy to niewielu znane:

Trzeba czucie mieć, jak pająk.

Choć blekotem często zwane,

O loice marzeń sennych;

O czym było przeczytane

Nie wiesz, ale wiersz był piękny.

A przenośni mięso syte?

Smaku tyle w nim, co wdzięku;

Trzeba ucho mieć użyte!

Wdzięk wszak ten pochodzi z dźwięku...

Rozum, mówię, to za mało,

Żeby boga chwycić rogi:

Usłysz werset. Brzmi wspaniało?

To go zapisz. W smaku błogi?

W tym rzecz cała! a talenta

Wierszotwórcze nie istnieją:

Tylko piecza muzy święta

Podpowiada słowa pieniom...