Tajemnica Wielka

Coś ty za moc niezgłębiona,

Że z serc ludzkich wyrywasz tyle łez?

Czyś ty arcymiłość, czy arcyniemiłość,

Że tak nas kusisz i tak nas dręczysz?

Miłości, coś ty za tajemnica wielka,

Że z dusz ludzkich wydobywasz tyle światła?

Czyś ty przemiłość, czy nieprzemiłość,

Że tak nas podnosisz i tak nas rujnujesz?

Coś ty za zagadka trudna,

Że z losów ludzkich splatasz tyle węzłów?

Czyś ty zawiłość, czy niezawiłość,

Że tak nas splątujesz i tak nas rozwiążesz?

Miłości, coś ty za cuda zdolna,

Że z ciał ludzkich wywołujesz tyle zmysłów?

Czyś ty rozmiłość, czy nierozmiłość,

Że tak nas rozpalasz i tak nas ochładzasz?

Coś ty za urok nieodparty,

Że z myśli ludzkich wykradasz tyle snów?

Czyś ty roztomiłość, czy nieroztomiłość,

Że tak nas zachwycasz i tak nas rozczarowujesz?

Miłości, coś ty za dar nieoceniony,

Że z istot ludzkich tworzysz tyle par?

Czyś ty wszechmiłość, czy niearcymiłość,

Że tak nas łączysz i tak nas rozdzielasz?

Coś ty za siła nieokiełznana,

Że z życia ludzkiego czynisz tyle dramatów?

Czyś ty zgniłość, czy niezgniłość,

Że tak nas niszczysz i tak nas odradzasz?

Miłości, coś ty za gra niebezpieczna,

Że z uczuć ludzkich robisz tyle zakładów?

Czyś ty napiłość, czy nienapiłość,

Że tak nas upijasz i tak nas trzeźwisz?

Coś ty za sztuka niezrównana,

Że z słów ludzkich tworzysz tyle pieśni?

Czyś ty przygniłość, czy nieprzygniłość,

Że tak nas smucisz i tak nas weselisz?

Miłości, coś ty za błogosławieństwo,

Że z doli ludzkiej czynisz tyle szczęścia?

Czyś ty podpiłość, czy niepodpiłość,

Że tak nas napełniasz i tak nas opróżniasz?

Coś ty za fenomen niepojęty,

Że z ludzi ludzi czynisz tyle bogów?

Czyś ty opiłość, czy nieopiłość,

Że tak nas wynosisz i tak nas upadlasz?

Miłości, coś ty za wszystko i za nic,

Że z nas samych czynisz tyle cudów?

Czyś ty miłość, czy niemiłość,

Że tak nas kochasz i tak nas nienawidzisz?