TW 2 - Pająki Zalewają Świat

Kto: Pedofil Telewizyjny

Gdzie: Warsztat kominiarza

Co: Pająki zalewają świat

************

Samolot. Pasażerowie chowali bagaż podręczny i rozsiadali się w fotelach. Wśród nich młoda kobieta. Piękna, szczupła brunetka o zielonych oczach. Siedziała, cała się trzęsąc, z przestraszoną miną. Rozglądała się panicznie we wszystkie strony. Coś ją frapowało.

- Oddychaj głęboko Marta. Nic się nie dzieje. Będzie dobrze. To tylko szybki wypad na ślub siostry. Lot jak każdy inny - mówiła cicho do siebie.

Po chwili pojawił się na pokładzie chudy, wysoki i młody steward, który przywitał wszystkich pasażerów oraz dał podstawowe wytyczne, uśmiechając się do każdego. Na koniec, z przykrością poinformował, że start nastąpi chwilkę później, gdyż okazało się, że spóźniony samolot właśnie krążył nad lotniskiem i miał zamiar lądować. Tuż po tym jak pojawi się na ziemi, mieli wystartować. Gdy kończył wypowiedź, spytał "Czy ktoś z podróżnych ma jakieś pytania?". Płochliwa kobieta, nie zastanawiając się długo, podniosła rękę. Steward podszedł do niej.

- Czy coś się stało, proszę pani? - Uśmiechnął się.

- T...t...tak - zaczęła się jąkać. - Czy...czy...ten lot będzie bezpieczny?

- Tak. Absolutnie nic nam nie powinno grozić. Mamy bardzo doświadczonych pilotów oraz dobrze zaopatrzony samolot - odpowiedział stanowczo, już z mniejszym uśmiechem.

- Bo widzi Pan...j...j...ja...pierwszy raz lecę samolotem i...i...trochę boję się. - Przełknęła ślinę. - Na ogół rzadko wychodzę z domu, ponieważ jestem agorafobiczką. - Patrzyła szklącymi się oczyma na młodego mężczyznę.

- Czyli kim? - Zdziwił się.

- Agorafobia to choroba która...która zniechęca do wychodzenia za próg domu.

- Rozumiem. - Spojrzał z politowaniem. - Jeśli chodzi o mnie, mogę przysiąc, że za mojej kadencji nie zdarzyły się jakiekolwiek poważne turbulencje. Z tego co wiem, nasza firma przez dziesięć lat świadczenia usług nie miała żadnego wypadku. Sądzę więc, że nie ma się czego obawiać. - Ukłonił się lekko i przeprosił pasażerkę mówiąc, że musi odejść.

- Dobrze, dziękuję bardzo. - U przestraszonej kobiety, także pojawił się delikatny uśmiech. "Może nie będzie tak strasznie jak sądziłam", pomyślała.

- Tak, słucham - powiedział steward, przykładając telefon do ucha. - Robert!? Co tam, mów szybko, bo niedługo startujemy i muszę wyłączyć telefon. - Po czym stanął przy stoliku dla pracowników i odgrodził się niebieską zasłonką od podróżujących. Marta siedziała z przodu i mimo kotary bardzo dobrze słyszała rozmowę.

- Jak to kazali szybko startować? Coo? Dochodzenie? Aha. Detektywi... szukali pedofila. Telewizyjnego? Jak to? Aaa, lubił szczególnie dzieci, które wystąpiły choć raz w telewizji. No no, słucham. Szukali i co? W końcu znaleźli. Gdzie!? Haha! W starym, opuszczonym warsztacie kominiarza. No, chyba średnio opuszczonym, skoro tam był. W ogóle dziwne miejsce na kryjówkę, ale nieważne. I co dalej? Martwy. A dzieci? Gorzej? Nie rozumiem. Co ty mówisz!? Jaki koniec świata? Pożarte, ale przez co? O Boże, pająki.

- Co? - Kobieta ledwie potrafiła wydusić z siebie cokolwiek, gdy to usłyszała.

- Hodował. No. Wykorzystywał je, a potem karmił nimi te stworzenia. Weź, bez szczegółów, bo mi niedobrze się robi. Zmutowały. Zabijają wszystkich. Ludzie krzyczą? Wszyscy zginiemy. O Boże!

W oczach Marty pojawiły się łzy. Nie potrafiła dłużej wytrzymać. Z każdym słowem, które usłyszała chciała coraz głośniej krzyczeć. Zaczęła się szarpać. Chciała szybko odpiąć pasy.

- Niee! Nie chcę umrzeć! Mogłam zostać w domu. Po co mi to było? Wszyscy umrzemy!

Zasłona w tamtym momencie przesunęła się w bok, a steward powoli zaczął wychodzić.

- No dobra. Pasażerowie krzyczą, ale czy wystartowali i uszli z życiem? Ty, albo nie. Nie zdradzaj mi końcówki filmu. Sam go obejrzę. Skoro mówisz, że dobry. Jak ten tytuł? "Pająki zalewają świat". Dobra mam, zapisałem. Ej muszę kończyć. Jakaś wariatka się drze. No. Ostatnio coraz częściej się pojawiają. Dobra. Na razie. - Mężczyzna wyłączył telefon, schował i podszedł znów do Marty. - Przepraszam, ale czy może się pani przestać drzeć. Straszy pani innych pasażerów. I proszę zapiąć pasy. Za chwilę startujemy.

- Coo? - Oszołomiona kobieta zemdlała w fotelu.

- Cholera. Znowu? No pięknie.