W niejednoznacznej głowie

Ludzie predestynowani są do tworzenia czegoś z niczego.

Gdy przechadzałem się po placu głównym miasta, wciąż oświetlonym migotliwym światłem latarni, rozmyślałem nad istotnością posiadania celu.

Krok za krokiem, zostawiając odciski na mokrej od deszczu, brukowanej posadzce, wizje nawiedzały głowę. Na początku delikatnie. Pukały do wrót mojego zmęczonego umysłu.

Zrób to.

Wchodziłem w polemikę. Początkowo stawiałem opór pierwotnym instynktom. Nie można zrobić coś z niczego, gdy to coś pozostaje niczym.

Wyciągnąłem z kieszeni płaszcza rękawiczki. Założyłem jedną. Powoli, jak gdyby, delektując się tą prostą czynnością.

Zrób to, a dostaniesz odpowiedź.

Nie, to zbyt proste. Odpowiedź nie może istnieć jako cel. Dążymy do poznania prawdy, ale czym jest prawda?

Chropowaty materiał rękawiczki owinął drugą dłoń. Spojrzałem w dół. Na samym dnie gładkiej tafli kałuży, spoglądał na mnie nieznajomy mężczyzna.

Zrób to, a zrozumiesz.

Zrozumienie... chciałbym rzec, że rozumiem. Krople deszczu dotknęły miękkiej powierzchni włosów.

Muszę to zrobić, ale gdy to zrobię, co zrozumiem? Sens czynności? Pojmę odwieczny dualizm rzeczywistości?

Zrób to, a wybaczysz.

Wstałem. Otrzepałem płaszcz.

Nigdy nie prosiłem o wybaczenie. Przed kim miałbym się kajać? Bogiem? Niemą istotą, która przemawia wedle własnej woli?

Przed człowiekiem? Istotą głupią, pozbawioną resztek jakiejkolwiek godności?

Wybaczysz. Nie, nie wybaczę.

Zamknę szczelnie te drzwi, które musiałem nieświadomie otworzyć. Działam wyłącznie dla siebie.

Zrób to.

Znałem drogę.

Ruszyłem, pozostawiając za sobą jedynie stłumione odgłosy kroków.

II.

Obudziła mnie gonitwa myśli. Podłoga mokra od krwi. Nieopodal leżał nóż i ciało starszego mężczyzny.

Oddech. Próba uspokojenia. Przełknięcie śliny.

Stworzyłem obraz. Najdoskonalszy okaz. Dzieło życia.

Co jest odpowiedzią?

Każdy pomnik musi powstać przy współudziale krwi. Odpowiedź jest współistnieniem ofiary i dążenia.

Stary Wiśnik żył w odmętach obłędu. Stracił kontrolę nad własnym życiem. Jestestwo zdawało się pędzić do samozagłady.

Bił żonę. Bił dzieci. Potem przepraszał, potem znów bił. Błędne koło.

Obserwowałem go. Codziennie. Zamieszkałem w tej samej kamienicy.

Co jest karą?

Musiałem dać im nowe życie. Wszedłem niepostrzeżenie. Stał w kuchni, w brudnych majtkach i podkoszulku, z nożem w dłoni. Nieopodal leżało dziecko. Na czole widoczny był ślad uderzenia.

Nie mogłem tego zatrzymać. Musiał przyjąć zasłużoną karę.

Co jest wybaczeniem?

Dziecko cały czas tam było. Przyglądało się każdej sekundzie nawałnicy. Słyszał krzyk. Nic nie powiedział. Nie próbował szukać kryjówki.

Wstał z podłogi, podszedł do ciała ojca i zamknął dłonią oczy.

Spojrzał na mnie przez chwilę, po czym wyszedł w milczeniu z pomieszczenia.

Zostałem sam.

Ja i moje myśli.

Nastąpiło nieuchronne zderzenie oczekiwań z rzeczywistością. Bohaterstwa ze zbrodnią. Wszystko uległo deformacji.

Co jest końcem, a co początkiem?

Plan miał dwa końce, a jeszcze więcej rozwidleń. Wiedziałem, co może się wydarzyć, a co nie. Byłem gotowy.

Przewidziałem każdy scenariusz, każdy najdrobniejszy szczegół.

Stanąłem przed drzwiami Starego Wiśnika. Przełknąłem ślinę.

Sekundy.

Plan miał dwa końce.

Zapukałem. Drzwi otworzył mały chłopiec.

Wymieniliśmy spojrzenia.

Komentarze (22)

Solidarny.com dwa lata temu

Świetny

Sufjen dwa lata temu

Dziękuję za odwiedziny i lekturę. Wszystkiego dobrego dla Ciebie

Grafomanka dwa lata temu

''Nigdy nie prosiłem o wybaczeniem'' - wybaczenie

Zagmatwałeś, nie wiem czy nie za bardzo, a może to tylko różne wizje tego samego zdarzenia?
Ciekawie...

Sufjen dwa lata temu

Różne wizje - taka zbrodnia i kara po Sufjenowemu. Dzięki za odwiedziny i lekturę.

Grafomanka dwa lata temu

Podoba mi się w Twoich tekstach, że trzeba przy nich myśleć. Nie ma niczego podanego na tacy. Obrazy, obrazy... i twórz sobie co chcesz czytelniku

Sufjen dwa lata temu

Grafomanka Przyjemność po mojej stronie. Cieszy mnie, że ktoś znajduje coś dla siebie, w tym moim pisaniu.

Aleks99 dwa lata temu

Dużo stopklatek, dużo pytań, ale bynajmniej nie ma tu prowadzenia rękę i stawiania czytelnika przed faktem dokonanym. Jakoś tak to widze, że każdy musi sobie wyrobić zdanie, będzie zgodne z zamysłem autora czy nie, trudno się mówi. Jak już się wdroży to płynie, pozdro

Sufjen dwa lata temu

Szanuję i stawiam na inteligencję czytelnika. Dzięki za odwiedziny i zagłębienie w tekst. Pozdrawiam

droga_we_mgle dwa lata temu

Miałam to właśnie porównać do Zbrodni i Kary, ale widzę w komentarzach, że sam to zrobiłeś :)

Zwykle nie pytam, ale wiem, że nie da mi to spokoju - czy chodzi o to, że teraz bohater pozwoli dziecku zabić samego siebie? Tak to widzę.

Sufjen dwa lata temu

I tak, i nie. Mam to do siebie, że lubię pozostawiać otwarte furtki interpretacyjne. Jeśli tak widzisz rozwiązanie tej fabuły, niech tak będzie. :)

Sufjen dwa lata temu

Poza tym, bardzo dziękuję za odwiedziny i lekturę

Pasja dwa lata temu

Ciekawe obrazy: Pokazać niejednoznacznie palcem księżyc... jeden będzie obserwować tylko palec, drugi zobaczy jego blask.

Pozdrawiam

Sufjen dwa lata temu

Dziękuję ślicznie za lekturę i zagłębienie w tekst. Pozdrawiam :)

zsrrknight dwa lata temu

"Powoli, jak gdyby, delektując się tą prostą czynnością." - drugi przecinek zbędny
"Na samym dnie gładkiej tafli kałuży, spoglądał na mnie nieznajomy mężczyzna." - zbędny przecinek

ciekawe. Wymierzanie sprawiedliwości, ale to bardziej przejaw własnego ego. Bo decydować o życiu i śmierci... to już jest ponad możliwości człowieka. Ale jakby się do tego posunąć, w ten sposób zbliżyć się do absolutu, by lepiej poznać siebie, cel do którego się dąży...

Sufjen dwa lata temu

Dziękuję za zagłębienie się w tekst. No i za wskazanie dwóch miejsc z przecinkami. Wszystkiego dobrego dla Ciebie

Garść dwa lata temu

Nie zrozumie się świata. Ontologia Celu jest poza ludzkim pojęciem rzeczywistości.
Pięknoduchostwo zatem udręczone, ale wciąż poszukujące.
Tak jak sugeruje część II warto więc zejść w konkret. Tu cel nabiera sensu. To czy przewidujemy rozwiązania, jest mniej istotne od realnego działania. Odruch serca, gniew, reakcja. Choćby taka najmniejsza. Poza przestrzenią wewnętrznych nierozwiązanych dylematów jest konkretny cierpiący człowiek. I w tym sens, i wybaczenie innym oraz sobie.

Sufjen dwa lata temu

Dziękuję Ci za podzielenie się swoją wnikliwą refleksją i poruszenie swoich odczuć, które wywołała lektura opowiadania. Jest to nobilitujące.
Wszystkiego dobrego dla Ciebie

Amnezja Wsteczna dwa lata temu

Rozważania w tekście jak dla mnie są dość wtórne, plus nazwanie zbrodni "dziełem życia" brzmi jak tekst przerysowanego czarnego charakteru. Ogółem jednak opowiadanie mnie zaintrygowało i spodobał mi się Twój sposób pisania :)

Sufjen dwa lata temu

Dzięki za odwiedziny i podzielenie się swoim zdaniem. Bohater nie jest czarnym charakterem, a tekst dotyczy czegoś innego niż rozważania o tym, czy chce się kogoś zabić.
Wszystkiego dobrego dla Ciebie.

słone paluszki dwa lata temu

Niepowtarzalny Styl z Opowi do jutrzejszej północy przyjmuje chętnych śmiałków do wspólnych zabaw i prozo-poetyckich kawałków!

Pisać! Pisać! Pisać!
Tylko z WAMI się uda

Cain rok temu

Introspekcja zabójcy ciekawa jednak myślę że brakuje w tekście wstępu, rodzaju podbudowy dającej lepszą strukturę dalszej akcji. Pozdr.

Sufjen rok temu

Dzięki za podzielenie się swoją opinią i lekturę tego tekstu.
Wracam do nich często, zmieniam i dopisuję. Może coś z nich będzie więcej, może nie. Zawsze jednak zostawiam cząstkę swoich pomysłów w tych opowiadaniach.
Wszystkiego dobrego dla Ciebie. :)

Solidarny.com dwa lata temu
Świetny
Sufjen dwa lata temu
Dziękuję za odwiedziny i lekturę. Wszystkiego dobrego dla Ciebie
Grafomanka dwa lata temu
''Nigdy nie prosiłem o wybaczeniem'' - wybaczenie

Zagmatwałeś, nie wiem czy nie za bardzo, a może to tylko różne wizje tego samego zdarzenia?
Ciekawie...
Sufjen dwa lata temu
Różne wizje - taka zbrodnia i kara po Sufjenowemu. Dzięki za odwiedziny i lekturę.
Grafomanka dwa lata temu
Podoba mi się w Twoich tekstach, że trzeba przy nich myśleć. Nie ma niczego podanego na tacy. Obrazy, obrazy... i twórz sobie co chcesz czytelniku
Sufjen dwa lata temu
Grafomanka Przyjemność po mojej stronie. Cieszy mnie, że ktoś znajduje coś dla siebie, w tym moim pisaniu.
Aleks99 dwa lata temu
Dużo stopklatek, dużo pytań, ale bynajmniej nie ma tu prowadzenia rękę i stawiania czytelnika przed faktem dokonanym. Jakoś tak to widze, że każdy musi sobie wyrobić zdanie, będzie zgodne z zamysłem autora czy nie, trudno się mówi. Jak już się wdroży to płynie, pozdro
Sufjen dwa lata temu
Szanuję i stawiam na inteligencję czytelnika. Dzięki za odwiedziny i zagłębienie w tekst. Pozdrawiam
droga_we_mgle dwa lata temu
Miałam to właśnie porównać do Zbrodni i Kary, ale widzę w komentarzach, że sam to zrobiłeś :)

Zwykle nie pytam, ale wiem, że nie da mi to spokoju - czy chodzi o to, że teraz bohater pozwoli dziecku zabić samego siebie? Tak to widzę.
Sufjen dwa lata temu
I tak, i nie. Mam to do siebie, że lubię pozostawiać otwarte furtki interpretacyjne. Jeśli tak widzisz rozwiązanie tej fabuły, niech tak będzie. :)
Sufjen dwa lata temu
Poza tym, bardzo dziękuję za odwiedziny i lekturę
Pasja dwa lata temu
Ciekawe obrazy: Pokazać niejednoznacznie palcem księżyc... jeden będzie obserwować tylko palec, drugi zobaczy jego blask.

Pozdrawiam
Sufjen dwa lata temu
Dziękuję ślicznie za lekturę i zagłębienie w tekst. Pozdrawiam :)
zsrrknight dwa lata temu
"Powoli, jak gdyby, delektując się tą prostą czynnością." - drugi przecinek zbędny
"Na samym dnie gładkiej tafli kałuży, spoglądał na mnie nieznajomy mężczyzna." - zbędny przecinek

ciekawe. Wymierzanie sprawiedliwości, ale to bardziej przejaw własnego ego. Bo decydować o życiu i śmierci... to już jest ponad możliwości człowieka. Ale jakby się do tego posunąć, w ten sposób zbliżyć się do absolutu, by lepiej poznać siebie, cel do którego się dąży...
Sufjen dwa lata temu
Dziękuję za zagłębienie się w tekst. No i za wskazanie dwóch miejsc z przecinkami. Wszystkiego dobrego dla Ciebie
Garść dwa lata temu
Nie zrozumie się świata. Ontologia Celu jest poza ludzkim pojęciem rzeczywistości.
Pięknoduchostwo zatem udręczone, ale wciąż poszukujące.
Tak jak sugeruje część II warto więc zejść w konkret. Tu cel nabiera sensu. To czy przewidujemy rozwiązania, jest mniej istotne od realnego działania. Odruch serca, gniew, reakcja. Choćby taka najmniejsza. Poza przestrzenią wewnętrznych nierozwiązanych dylematów jest konkretny cierpiący człowiek. I w tym sens, i wybaczenie innym oraz sobie.
Sufjen dwa lata temu
Dziękuję Ci za podzielenie się swoją wnikliwą refleksją i poruszenie swoich odczuć, które wywołała lektura opowiadania. Jest to nobilitujące.
Wszystkiego dobrego dla Ciebie
Amnezja Wsteczna dwa lata temu
Rozważania w tekście jak dla mnie są dość wtórne, plus nazwanie zbrodni "dziełem życia" brzmi jak tekst przerysowanego czarnego charakteru. Ogółem jednak opowiadanie mnie zaintrygowało i spodobał mi się Twój sposób pisania :)
Sufjen dwa lata temu
Dzięki za odwiedziny i podzielenie się swoim zdaniem. Bohater nie jest czarnym charakterem, a tekst dotyczy czegoś innego niż rozważania o tym, czy chce się kogoś zabić.
Wszystkiego dobrego dla Ciebie.
słone paluszki dwa lata temu
Niepowtarzalny Styl z Opowi do jutrzejszej północy przyjmuje chętnych śmiałków do wspólnych zabaw i prozo-poetyckich kawałków!

Pisać! Pisać! Pisać!
Tylko z WAMI się uda
Cain rok temu
Introspekcja zabójcy ciekawa jednak myślę że brakuje w tekście wstępu, rodzaju podbudowy dającej lepszą strukturę dalszej akcji. Pozdr.
Sufjen rok temu
Dzięki za podzielenie się swoją opinią i lekturę tego tekstu.
Wracam do nich często, zmieniam i dopisuję. Może coś z nich będzie więcej, może nie. Zawsze jednak zostawiam cząstkę swoich pomysłów w tych opowiadaniach.
Wszystkiego dobrego dla Ciebie. :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania