Wczoraj.

Sam nie wiem, uśmiechnęłaś się chociaż?

Gdzieś pośród wczorajszej mżawki,

znalazłaś dziurę w całym niebie,

gdzie przemknął się w końcu i wyściubił promyk?

Czy raczej tylko dołożyłem warstw,

skoro wciąż czytasz,

skoro jedynym odczuwalnym znakiem,

są niezmienne deszcze na ciele,

nieograniczone do ramion lub twarzy.

Sam nie wiem i chyba to jest najgorsze.

To najbardziej spędza mi wodę z tkanek,

tak że suchość osiąga swój limit

i nie schnę już bardziej,

bo nie pozwalasz.

Komentarze (9)

Azalia 7 miesięcy temu

podoba mi się :)

Szalej. 7 miesięcy temu

Dzięki.

Angela 7 miesięcy temu

Z jednej strony, mam ochotę wytrzaskać po łapskach, za ciągłe wsadzanie paluchów w rany, z drugiej, wiem że bez tego nie byłoby dobrego wiersza.

Szalej. 7 miesięcy temu

A co ci moje rany przeszkadzają?

Zenza 7 miesięcy temu

Szalej. to się nazywa empatia.

Angela 7 miesięcy temu

Szalej. Absolutnie nic, taki nawyk, ale wiersz pochwaliłam, więc nie pyskuj😆

Szalej. 7 miesięcy temu

Angela nie będziesz mi rządzić 🤣

Szalej. 7 miesięcy temu

Zenza no patrz. W życiu bym nie wpadł 🤣

Szalej. 7 miesięcy temu

Angela zresztą, nie pyskuje tylko pytam ładnie i grzecznie. To było takie "zostawcie mnie z moimi diabłami w spokoju", droczace się :)

Komentarze (9)