„Wizerunek grzechu”

Twój wzrok, patrzy w nicość

Twój wzrok tworzy mój los

W strachu jestem umieszczony

Jak w klatce na łańcuchu zawieszony

Gdy Twój wzrok tak w pustkę wpatrzony

Bez wyrazu w otchłani, lecz z przekazem

Bez zbędnego ani słowa, wzrok wymowny

Do rozmyślania do głębi nad takowym obrazem

W otępieniu od szaleństwa, aż po zachwyt

Przez gwałty na moralności, do modlitw zarazem

Gdzie ból cierpienia i Miłości serca mocny chwyt

Do lubieżnych myśli z Twoim wspaniałym udziałem