wojna

niebo płacze krwawym deszczem

drzewa podnoszą ręce

łzy w błękicie bielsze niż światło

boi się człowiek człowieka

boję się zębów wilka

- gdzie nasze dobre purpurowe serca?

śmierć okryła siwym płaszczem pola

na których zamieszkała nienawiść do człowieka

światło gaśnie odpływa dusza

w uszach szumi pustka

ciemność chwyta za gardła

oczy błyszczą nadzieją zwycięstwa

w sercu smutek umierającego chłopca