Zachowaj odstęp

Kobieta miała na sobie białą koszulkę z nabazgranym na plecach czarnym napisem „Zachowaj odstęp”. Inspirująca postać, bo oprócz koszulki z napisem „Zachowaj odstęp” miała w prawej ręce mapę. W lewej trzymała kierownicę wyrwaną z jakiegoś samochodu. Jeździła na wrotkach po chodniku krzycząc BRUM BRUM BRUUUUUUUUUM. Kiedy zapytałem się jej co robi, odpowiedziała że jest samochodem ciężarowym i musi dostarczyć ładunek w miejsce zaznaczone na mapie krzyżykiem. Patrząc na nią pomyślałem, że gabarytami od ciężarówki daleko nie odbiega. Na serio sporo by się w tej osobliwej pani zmieściło.

Opuszczając zakład dla psychicznie chorych, w którym właśnie odbywałem praktyki przygotowujące mnie do zawodu psychiatry, usłyszałem przekuwający bębenki uszne krzyk. To krzyczała pani Ciężarówka zawijana przez panów w białych fartuchach w kaftan bezpieczeństwa. Ledwo się w niego mieściła.

Gdy na drugi dzień pojawiłem się w szpitalu, cały zakład pogrążony był w smutku, którego powodem była odgryziona ręka jednego z członków personelu. Rękę odgryzła mu pani Ciężarówka. Podobno położyła się na facecie chcącym włożyć ją w kaftan i przygniatając go swoimi stu pięćdziesięcioma sześcioma kilogramami odgryzła mu lewą rękę i zjadła. A potem uciekła z zakładu na elektrycznej hulajnodze, którą nie wiadomo skąd miała.

– Tutaj musiał działać ktoś z zewnątrz – pomyślałem, bawiąc się w detektywa – albo pomógł ktoś z personelu. Postanowiłem zbadać tą sprawę. Ale sprawa rozwiązała się sama. Pani ciężarówka wróciła, oddając się dobrowolnie w ręce ludzi w białych fartuchach. Na pytanie dlaczego odgryzła rękę pracownikowi szpitala i ją zjadła, odpowiedziała:

– Po pierwsze od kilku tygodni ten pan mówił, że ma problem z ręką. A ja lubię rozgryzać ludzkie problemy. Po drugie jakby patrzył na znaki ostrzegawcze, to by miał swoją rękę.

– Jakie znaki? – spytał jeden z pracowników.

– No przecież mam na koszulce napisane czarne na białym: ZACHOWAJ ODSTĘP.

Przysłuchiwałem się tej rozmowie i nie mogąc powstrzymać zżerającej mnie ciekawości, zapytałem:

– A skąd pani miała elektryczną hulajnogę?

– Leżała u pana dyrektora w samochodzie w bagażniku. Wzięłam sobie korzystając z okazji, kiedy pan dyrektor zapomniał zamknąć auto

– A po co pani pojechała tą hulajnogą poza teren zakładu?

– Z rozmów dyrektora – odpowiedziała – zrozumiałam, że jazda na elektrycznej hulajnodze go relaksuje. Słyszałam też w radiu, że relaks dobrze wpływa na zdrowie psychiczne. A ja chcę być zdrowa psychicznie, to poszłam sobie pojeździć dla relaksu.

– I dlaczego pani wróciła? – dociekałem.

– Jak to dlaczego? Na obiad.

Na drugi dzień przyniosłem pani Ciężarówce ważącej sto pięćdziesiąt sześć kilogramów trening z Chodakowską na płycie DVD. Powiedziałem jej, że taki trening bardzo relaksuje. Po roku zrzuciła z siebie 89 kilogramów. Dalej się w bawi w ciężarówkę. Pan z odgryzioną ręką z większą uwagą patrzy na znaki ostrzegawcze i zawsze się do nich stosuje. Praktyki w szpitalu zaliczyłem na piątkę. Dziś jestem podobno cenionym doktorem psychiatrii.

Historię nadesłał pan Janusz z Tworek.