Zapomniani

Wirujące szkiełka kalejdoskopu

Kolorowe i radosne

Szalejące wokół bezkresnego mroku

Który rośnie

Rośnie

ROŚNIE

 

Gasząc latarni ulicznych ognie

Wiejąc otchłani zimną potęgą

Mówią, że odejść można spokojnie

Lecz jakby ciężko

Ciężko

CIĘŻKO

 

Ciernistą ciemnością zarosną

Rozległe pola wspomnienia

Wszak kolory już przecież nie kwitną

Gdzie nas nie ma

Nie ma

NIE MA

 

I nie będzie, choć przecież byliśmy

Skuszeni świata obietnicami

Lecz pamięć to rzecz dla nielicznych

Którzy nie są tacy sami

tacy sami

zapomniani

Zapomniani
Autor: Luciferia
Czytano 527 razy
Data dodania: 17.12.2017

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 5

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (11)

  • riggs 17.12.2017
    Ciekawa forma, powtórzenia na końcu wersów, trochę piosenkowo...może, nie wiem, ale tekst zacny, dla mnie na 5
  • Luciferia 17.12.2017
    Faktycznie trochę piosenkowo :) właściwie sama nie umiem wyjaśnić czemu akurat tak. Poprawiałam kilka razy, ale jakoś zawsze wracałam do tych powtórzeń. Tak mi zagrało :) dzięki!
  • Dekaos Dondi 17.12.2017
    ''wszak kolory już przecież nie kwitną - gdzie nas nie ma'' - jak np - ostatnie słowa filmu. Ładny tekst. Nostalgiczny jakby. Do zaśpiewu też.
    Można by wzmocnić przekaz: Pozdrawiam - 5
    ciężko
    Ciężko
    CIĘŻKO
    Sorry. Tak mi przyszło na myśl.
  • Luciferia 17.12.2017
    Nie ma za co :) podoba mi się Twój pomysł. Dziękuję za miłe słowa.
  • Angela 17.12.2017
    Troszkę piosenkowy, ale bardzo ładny : ) 5
  • Luciferia 17.12.2017
    Dziękuję!
  • rubio 17.12.2017
    Trafia to do mnie. Nie wiem, może to kwestia zimnej potęgi otchłani - gdy nią zawieje, to mi zawsze jakoś swojsko. W każdym razie, trafia. To jest Twój drugi wiersz? (pod poprzednim pisałaś, że pierwszy). Mam nadzieję, że i trzeci i kolejne już tam gdzieś trzepoczą ;)
  • Luciferia 17.12.2017
    Zgadza się, drugi :) Oczywiście nie liczę jakichś rymowanek pisanych w ramach pracy domowej za czasów szkolnych. Cieszę się, że Ci się podoba. Natomiast nie spodziewałabym się prędko kolejnych - moja wena chyba zrobiła sobie przerwę świąteczną, bo ani prozą, ani rymem nie nadciąga :)
  • rubio 17.12.2017
    Ok, to ja się pospodziewam w pojedynkę ;D
  • Canulas 18.12.2017
    Dla mnie to nie brzmi piosenkowo. Bardziej, uwaga autorskie słowo "natężajaco".
    Zawsze jestem na tak, jeśli o eksperymenty w treści czy formie idzie. Zawsze to przełamanie pewnych sztamp.
  • Luciferia 19.12.2017
    Dzięki :) właśnie taki "natężający" (Canulas, opowi.pl, 2017 r.) efekt zamierzałam osiągnąć, szczególnie w pierwszej zwrotce. A już później się rozrosło na pozostałe, bo źle mi brzmiały bez tego.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania