ZWIERCIADŁO BÓLU

Każdy ma je w sercu

Widziałam zwierciadło

Magiczną taflę bólu

Pokój pełen wspomnień

Każda ściana

Podłoga sklepienie mebel

Jedno potężne zwierciadło

Każdy mój łez

Obserwowałam bacznie

Każdy przypadkowy jęk

Fałszywy oddech

Wymuszony sen

Widziałam

każde swoje westchnienie

Zwielokrotnione

W każdym osobnym panelu

Jak echo podążające za mną

Niczym przypomnienie

Złych wiadomości

Po środku pokoju

Okrągły stolik

Na stoliku ozdobne lusterko

Złota ramka

Zdobna w złote gwiazdy

W lusterku jego twarz

Obraz strasznego losu

Blizny stygmaty

Śmierć strach cierpienie

Lusterko zebrało wszystkie

obrazy przeszłości

Ułożyło według dat

By codziennie pokazywać

Jeden ból jeden strach

Jedno cierpienie

Oceany łez

Jak podręcznik bólu

Przyjaciel towarzysz

Milczący wymowny

Wciąż przypomina

Kiedy śpię

Wkrada się do snów

Sieje niepokój

Nie pozwala zapomnieć

Uprasza zmiany

Wciąż i wciąż przypomina

Mój wieczny gość

Lusterko zawiesiłam na ścianie

Między dwoma świecznikami

Zapalam świece

Czekam na przypomnienie

Poruszona palcem tafla

Tworzy wodne fale

Czasem przepłynie kwiat

Czasem liść z zieloną żabą

Ławica ryb

Przefruną kolorowe motyle

Zaświeci księżyc

Wiatr stworzy większe fale

Deszcz ułoży kręgi

Z szelestem liści

Szumem oceanu

Zawsze niewzruszenie

Trwa przypomnienie

Minionych chwil

Nieruchoma sekunda

Ruchomy obraz zdarzeń

I dźwięki strasznych snów

Zatrzymuje mnie

Chce uwagi

Zaprasza do kontemplacji

Wspólnej medytacji

Harmonia matki

Z ożywionym przedmiotem

Jedna dusza jedna myśl

Jedno życie jedna przyszłość

Zmiany nadejdą wolno

Pomimo przeszkód

Wszystkich trudności

Duch zwierciadła prowadzi

Bezcenny drogowskaz

Mapa tajemnic bólu

Każdy odpoczynek

Wymuszony przystanek

Każdy krok w tył

Są bezcenną wiedzą

Lusterko zapisuje wszystko

Jest żywe niezniszczalne

Nie zna ludzkich słów