Życie na emigracji

Uciekamy przed problemami. Do innego miasta, do innego kraju. Tylko po to, by spróbować zapomnieć o otaczającej nas rzeczywistości. O nieszczęśliwej miłości, zakończonej przyjaźni. Wydaje się nam, że w innym otoczeniu zapomnienie będzie o wiele prostsze.Poznajemy nowy świat, nowych ludzi, co daje nam większą pewność siebie, pomaga w odbudowaniu poczucia własnej wartości. Zaczynamy "od nowa".

Wszystko wydaje się prostsze, Jesteś w nowym świecie, sam, bez żadnej kontroli. Jesteś TUTAJ. Życie zaczyna się na nowo. Nowi ludzie, nowe perspektywy, pierwszy dzień, ekscytacja nowym krajobrazem - wydawałoby się że rutyna się skończyła, że każdy dzień będzie przynosił nowe szanse.

Kolejne dni są takie same. Nadzieja na lepsze jutro zanika z upływem czasu.

Dopiero po tygodniu uświadamiasz sobie jak bardzo tęsknisz za rodziną, za przyjaciółmi, jak bardzo chciałbyś teraz z nimi być. Dom, który kiedyś był zaledwie przystankiem w szaleńczym, młodzieńczym życiu teraz staje się tym jedynym, niepowtarzalnym azylem, za którym tęsknisz najbardziej na świecie. Rodzina, która wcześniej była dla Ciebie tylko "rodziną", ludźmi z którymi żyjesz na co dzień, nagle staje się czymś więcej. MIŁOŚCIĄ, za którą tęsknisz, bez której to wszystko nie ma sensu. Uświadamiasz sobie, jak bardzo zmienił Cię ten wyjazd, ile Ci dał do myślenia.

Tęsknisz. Cholernie TĘSKNISZ za dzieciństwem, gdzie wszystko było tak proste. Nie musiałeś się martwić jutrem, nie musiałeś nigdzie uciekać. Jedynym Twoim zmartwieniem była praca domowa zadana przez nauczyciela i to, czy zdążysz na wieczorynkę. Wtedy wydawało się że życie będzie proste jak w bajce. Że każda historia ma swój happy end.

Cdn.