Nawet jeśli nie myślisz logicznie, zostaje ci wyobraźnia! Rozdział 1

Rozdział 1

Był zimny, grudniowy poranek. Ulice pokrywał brudny śnieg. Ewa wyszła z domu z podręcznikiem od niemieckiego w rękach, słuchawkami w uszach i ze swoją nową, brązową czapką z niedźwiedzimi uszkami na głowie. Jej kruczoczarne włosy spływały gęsto na ramiona, a błękitne oczy z uwagą i determinacją wpatrywały się w słowniczek na końcu książki. Dopiero w połowie drogi do szkoły przypomniała sobie, że na pierwszej godzinie ma test z obcego języka.

Dziewczyna westchnęła z dezaprobatą. W gimnazjum nie było lekko, a to przecież był jej pierwszy rok.

- Kaninchen… Królik… Maus… To mysz… Shupp… Szop…- szeptała Ewa, wsłuchując się w ścieżkę dźwiękową ze swojej ulubionej gry- … Niedźwiedź… Skoro już jesteśmy przy niedźwiedziu! To cholerstwo wcale nie ogrzewa!

Ewa lekko dotknęła misiowego uszka. Zupełnie zapomniała teście i zaczęła przeklinać na trzy pokolenia do przodu sklep internetowy, który zapewniał, że czapka w stu procentach zapobiega marznięciu nawet w najzimniejsze dni. Na szczęście, niebieski, długi szal, który zakrywał połowę twarzy dziewczyny sprawiał, że wszystkie opinie o swoim nakryciu głowy zmieniały się w niezrozumiały bełkot.

Gdy dziewczyna zobaczyła mury swojej szkoły, znieruchomiała. Właśnie uświadomiła sobie, że potrafi napisać i przetłumaczyć jedynie dziesięć słówek z niemieckiego. „To będzie już czwarta pała w tym roku”, pomyślała z zażenowaniem, „Jeśli nie nauczę się na przerwie, mama tym razem na pewno usunie mi wszystkie piosenki z telefonu…”. Cały czas myśląc o tym, ile czasu zajęło jej znalezienie ścieżki dźwiękowej z jednego z ulubionych seriali, biegiem ruszyła w stronę wielkiego budynku. Gdy już znalazła się na holu, szybko zerknęła na zegar. Za piętnaście ósma.

- Dzień dobry!- Ewa przywitała się z woźnymi w szatni.

- Dobry, dobry.- odparła jedna z pań.

Dziewczyna z prędkością światła zmieniła buty, odwiesiła kurtkę z szalikiem na jeden z wieszaków i wspięła się po schodach na górę, do klasy językowej. Pod salą siedziało już dużo osób z jej grupy. O dziwo, nikt z nosem w podręczniku.

- Spóźniona!- krzyknął na nią Tosiek, blondyn o niebieskich oczach.

Ewa przywitała się z resztą znajomych, zupełnie ignorując chłopaka. Dopytała się też o sprawdzian z niemieckiego.

- Żadnego testu nie będzie. Magik nawet o niczym nie wspominał, ale za to matematyczka będzie nas odpytywać z wyrażeń algebraicznych- zamyśliła się Sonia, drobna brunetka o migdałowych oczach.- Hm? Ewka? Co się dzieje? Jesteś strasznie blada. Ewa!

Dziewczyna rzeczywiście była blada jak ściana. W ogóle zapomniała o poprzedniej lekcji matmy. W jej mózgu, w zakładce matematyka, nie znalazła niczego, co brzmiało jak „wyrażenia algebraiczne”. Postanowiła opowiedzieć klasie o nieporozumieniu (kiedy już ogarnęła wszystko w szufladkach w swoim umyśle).

- Pamiętam, jak na wtorkowej lekcji słuchałam radia- Ewa wskazała na swoje słuchawki.- Chciałam się dowiedzieć, kiedy będzie premiera takiego jednego filmu. W pewnej chwili ogłoszono, że jakiś Niemiec wystawił na aukcji swój obraz, na którym namalował zwierzęta dzikie i domowe. Sprzedał go za pokaźną sumę. Potem usłyszałam, jak Tosiek mówi coś o teście. Więc skojarzyłam sobie, że w czwartek będzie sprawdzian z niemieckiego o zwierzętach…

- Przecież masz kilka gigabajtów transferu Internetu w telefonie. Nie lepiej było sprawdzić na jakiejś stronie niż słuchać tak długo radia?- spytał Antek.