Przygody Kici i Pysia

Kicia i Pysio to dwa małe kotki, które lubią razem bawić się i odkrywać świat. Pewnego dnia postanowili wybrać się na wycieczkę do lasu, żeby zobaczyć, co tam się dzieje. Wzięli ze sobą plecak z kanapkami, butelką mleka i latarką. Zostawili też list dla swojej mamy, żeby się nie martwiła.

Weszli do lasu i poczuli zapach świeżych kwiatów, liści i żywicy. Słyszeli śpiew ptaków, bzyczenie pszczół i szelest gałęzi. Byli zachwyceni tym, co widzieli. Zaczęli biegać po leśnych ścieżkach, podskakiwać na grzybach i gonić motyle. Spotkali też wiele zwierząt: zająca, wiewiórkę, jeża, żabę i lisa. Wszystkie były bardzo przyjazne i chętnie rozmawiały z kotkami.

Kicia i Pysio dowiedzieli się wielu ciekawych rzeczy o lesie i jego mieszkańcach. Na przykład, że zając ma bardzo długie uszy, żeby lepiej słyszeć niebezpieczeństwo; że wiewiórka zbiera orzechy i chowa je w dziuplach na zimę; że jeż ma kolce, żeby się bronić przed drapieżnikami; że żaba potrafi skakać bardzo wysoko i daleko; że lis jest sprytny i lubi polować na drobne zwierzaki.

Kotki były bardzo zadowolone z tej wiedzy i chciały się dowiedzieć jeszcze więcej. Postanowiły więc kontynuować swoją wycieczkę i dotrzeć do centrum lasu, gdzie znajdowało się jezioro. Tam miały nadzieję spotkać inne zwierzęta, takie jak łabędzie, kaczki, bobry czy ryby.

Jednak im głębiej wchodziły do lasu, tym ciemniej się robiło. Słońce zaczęło zachodzić za horyzontem, a drzewa rzucały długie cienie na ziemię. Kotki nie mogły już tak dobrze widzieć drogi ani znaków. Zaczęły się bać i tracić orientację. Nie wiedziały, w którą stronę mają iść ani jak wrócić do domu.

- Kicia, co teraz zrobimy? - spytał Pysio ze łzami w oczach.

- Nie wiem, Pysio. Jestem taka przestraszona - odpowiedziała Kicia.

- Może powinniśmy zawołać o pomoc? Może ktoś nas usłyszy i przyjdzie nam na ratunek? - zaproponował Pysio.

- Dobry pomysł! Zawołajmy razem: "Pomocy! Pomocy! Jesteśmy zagubieni!" - zgodziła się Kicia.

I tak zrobili. Zaczęli wołać jak najgłośniej mogli: "Pomocy! Pomocy! Jesteśmy zagubieni!" Liczyli na to, że jakiś leśny przyjaciel ich usłyszy i pomoże im znaleźć drogę do domu.

Na szczęście ich wołanie nie poszło na marne. Wkrótce usłyszeli odpowiedź: "Kto tam? Kto woła o pomoc?" Był to głos lisa, który akurat przechodził obok. Lis podszedł do kotków i zapytał: "Co się stało? Dlaczego płaczecie?"

Kicia i Pysio opowiedzieli mu o swojej przygodzie i o tym, jak się zgubili w lesie. Lis był bardzo miły i współczujący. Powiedział im, że nie muszą się martwić, bo on zna las jak własną kieszeń i chętnie ich odprowadzi do domu. Kotki były bardzo wdzięczne i podziękowały mu serdecznie.

Lis poprowadził kotki przez leśne zakamarki, omijając pułapki i niebezpieczeństwa. Pokazał im też, gdzie jest jezioro, które tak bardzo chciały zobaczyć. Kotki były zachwycone widokiem błyszczącej wody i białych łabędzi. Lis powiedział im, że mogą tu wrócić kiedyś w dzień, ale teraz muszą się spieszyć, bo ich mama na pewno się o nich martwi.

W końcu dotarli do skraju lasu, gdzie znajdował się dom kotków. Kotki podbiegły do drzwi i zaczęły miauczeć, żeby mama je wpuściła. Mama była bardzo zaniepokojona ich nieobecnością, ale też bardzo szczęśliwa, że wróciły całe i zdrowe. Przytuliła je mocno i dała im miskę pysznego jedzenia.

Kicia i Pysio opowiedzieli mamie o swojej wycieczce i o tym, jak lis im pomógł. Mama była dumna z ich odwagi i ciekawości, ale też przestrzegła ich, żeby nie chodzili sami do lasu bez jej zgody. Powiedziała im, że las jest piękny i pełen przyjaciół, ale też niebezpieczny i pełen zagadek. Kotki obiecały, że będą słuchać mamy i nie będą się więcej gubić.

Lis pożegnał się z kotkami i wrócił do lasu. Powiedział im, że są bardzo sympatyczne i odważne i że może kiedyś się jeszcze spotkają. Kotki podziękowały mu jeszcze raz za pomoc i życzyły mu wszystkiego najlepszego.

Kicia i Pysio zasnęli w swoich ciepłych koszyczkach, śniąc o swojej przygodzie. Byli szczęśliwi, że poznali tyle nowych rzeczy i przyjaciół. Wiedzieli, że las jest pełen niespodzianek i tajemnic, które chcą odkrywać. Ale wiedzieli też, że najważniejsze jest to, że mają siebie nawzajem i swoją kochającą mamę.

Koniec.