Spis ras i potworów Zamorza - Duchy

Rano Daniel w końcu opracował system, dzięki któremu mógł odczytywać każdą notkę. Nie był to oczywiście pomysł idealny. Enty mogły posłużyć za idealny przykład, nie miał pojęcia czy to było zapisane szyfrem czy po prostu miał już za słaby wzrok. Mimowolnie bawił się kartką o tych stworzeniach, kiedy uświadomił sobie że niszczy w ten sposób całą jej pracę odłożył ją szybko. “Anatomia ghuli”, spadła ze stołu wywołując przy tym ogromny huk. Uczony podniósł delikatnie opasłą i bardzo już podniszczoną książkę z nadzieją, że nic się jej nie stało. Jak się okazało złudną, jedna kartka wypadła. Zaklął pod nosem, to nie była nawet jego encyklopedia. Westchnął przeciągle, a matka zawsze mu mówiła, że jak nie nauczy się uważać to wpakuje się w problemy. Księga Kiley była warta pewnie z tysiąc leonorii, nie ma szans się wypłacić. Podniósł ją, może da się to jakoś naprawić? Ulga opanowała jego ciało kiedy zobaczył że wyrwana strona jest w rzeczywistości jedynie kolejną notatką. Kiley nigdy nie dbała o porządek, ani swoje pismo. To niebyły oczywiście jej jedyne wady, ale z pewnością najbardziej irytujące. Wziął do ręki kartkę która prawie doprowadziła go do zawału.

..........................................................................................................................................................................................................

17.07.1270 Piątej ery.

To już jubileusz, zapisuję dokładnie setną notatkę. Szukałam jakiegoś specjalnego stworzenia na tę okazję, np. smoka, ale nie udało się. Korzystając z pomocy czarodziejów, którzy zgłębili mroczne arkana nekromancji, zgromadziłam jednak wiele informacji o duchach. Należy zaznaczyć, że ta praca opisuje jedynie humanoidalne duchy.

Informacje podstawowe:

Kraj rodzinny: Brak.

Średnia długość życia: Trzysta lat.

Średnia waga: Zerowa.

Miejsce życia w Zamorzu: Cała kraina, wyjątkowo liczne występowanie w pobliżu miejsc po praktykach nekromanckich.

Informacje zaawansowane:

Potocznie, nazwa “duch” jest używana do określenia wszelkich, niematerialnych stworzeń. Jednak w takich wypadkach prawidłową nazwa to: “Stworzenia duchowe” i właśnie jej będę używała. Szerszy opis wyglądu tych stworzeń nie ma większego sensu, ponieważ nieważne jak się je opisze, znajdzie się osobnika który tak wygląda. Spróbuję jednak przytoczyć dwa, które powielają się najczęściej. W pierwszym wypadku mamy do czynienia z najczęściej kobiecą postacią, w długich, białych szatach. Ma ona piękną twarz, ale nikt tak naprawdę nie umie zapamiętać jej rysów, jest to wywołane tym, że duchy potrafią atakować psychicznie. Włosy białe i falujące, ogółem, piękna, ale biała kobieta. Drugi wygląd to kompletne przeciwieństwo, obdarta skóra, pozwala zobaczyć mięśnie i kości. Włosy przypominają bardziej wysuszoną słomę o białej barwie niż jakąś fryzurę. Ubranie, jeżeli występuje, to zaledwie zakrwawione strzępy tkanin. Szczęka często wyrwana wisi na kawałku skóry, przez co język obija się o gardło. Walka z nimi jest możliwa tylko przy użyciu magii, ale należy uważać na zapasy manny i ładowanie zaklęć. Pancerz będzie jedynie obciążeniem, zadają rany wysysając życie i ciepło z ciała. Stworzenia te mają całkiem sporo podgatunków, ale łatwo je spamiętać.

Duch: Dusza zmarłego, która z jakiś powodów nie chce przejść przez bramy. Banshee rzadko takim pomagają. Gatunek stosunkowo mało groźnym, a w dodatku mało agresywny. Jego cechy charakterystyczne to mleczna barwa, samoistne występowanie wokół nich zjawisk paranormalnych wszelkiej maści oraz odór rozkładu, który się wokół nich roztacza.

Widmo: Powstaje kiedy nekromanci siłą zmuszą duszę do pozostania na tym świecie. Z pozoru, nie powinny być potężniejsze od zwykłych duchów, ale dzięki swojemu gniewowi oraz magicznym wzmocnieniom jakie są na nie nałożone jest inaczej. Walka z widmem utrudnia jeszcze jeden fakt, jeżeli jest ono doświadczone to panuje nad zjawiskami jakie wywołuje. Cechy charakterystyczne: kiedy atakuje, pożera zapas manny ofiary lecząc własne rany. Należy pamiętać, że to nie tylko zmora magów, każdy z nas gromadzi mannę. Bywa nazywana zjawą.

Poltergeist: Wyjątkowo przebiegły podgatunek. Wykorzystuje iluzje, żeby przybrać wygląd na przykład człowieka, a kiedy ofiara do nich podejdzie, atakują z zaskoczenia. Są wyjątkowo szybkie oraz zataczają wąskie kręgi wokół ofiary co wprawia ją w dezorientację. Nie musicie się jednak martwić o to, że wasi bliscy to jedynie iluzje nasłane przez jakiegoś ducha, nawet najpotężniejsze osobniki umieją utrzymywać tą halucynację przez jedynie kilka godzin. Cechy charakterystyczne: Wydzielają silny zapach magii, jeżeli nie utrzymują iluzji. Brak jakichkolwiek zjawisk paranormalnych wokół nich, chyba, że użyją czaru.

Upiór: Paskudny przeciwnik, są to dusze nekromantów, którzy popełnili rytualne samobójstwo. Najczęściej wynik kary, ale zdarzają się wyjątki. Zachowują one zdolność do wskrzeszania słabych nieumarłych oraz mają tendencję do gromadzenia się na cmentarzach. Na dodatek zachowują swoją wiedzę o zaklęciach. Ich jedyną wadą jest fakt, że, poza ich sługusami, są zwykle samotne. Cechy charakterystyczne: Szarawa barwa oraz aura siły, mimowolnie chce się im służyć. Pod żadnym pozorem nie należy tego robić, nekromanci to najgorszy rodzaj maga na świecie.

Upiorzec: Jest to specjalna odmiana upiora. Powstaje kiedy czasem w wyniku walki dwóch, lub więcej, osobników tych stworzeń. Z wyglądu przypominają dwie, zlane ze sobą postacie. Znacznie potężniejsze od swoich pobratymców, są najgorszym co może się trafić podczas walki ze stworzeniami duchowymi. Cechy charakterystyczne: Ich głos jest zniekształcony, przypomina to próbę zrozumienia dwóch ludzi na raz. Ponadto, nie zawsze każda część jaźni upiorca mówi to samo.

Cytaty:

“Może i nie mogę zwrócić ci twoich myśli, może i nie wrócisz nigdy do domu, może i będą nazywać cię potworem, ale już nigdy nie będziesz sama.”

Torrance, wskrzeszający swoją córkę jako widmo.

“Krótka wypowiedz zjawy o jej problemach? Zapiszę to w dzienniku.”

Evan, kiedy spotkał Jenifer.

“Wieczność jest niczym więcej, jak pustym słowem. Nawet głupiec z garstką zaklęć może ją zakończyć.”

Wypowiedź upiora podczas rytuału wypędzania.

Mity i legendy:

Niemal każde, stare zamczysko posiada swoją legendę o duchu. Najczęściej jest to stek bzdur, duchy podróżują, a nie stoją w miejscu. Jednak czasem magia nałożona na niektóre miejsca nie pozwala duchom ich opuścić, a wtedy faktycznie dochodzi do nawiedzeń

Duchy tak naprawdę nie są złe, a jedyne przymuszane bądź niezrozumiałe. A czy starszyzna, pokolenia władców oraz całe wojsko mogą się mylić? To bzdura, wszelkie wyroby nekromantyczne to czyste zło.

Konieczne są traumatyczne przeżycia, albo straszne przewinienia, aby zostać duchem. To nieprawda, znane są liczne przypadki dusz które zostały na tym świecie “bo tak”

.....................................................................................................................................................................................…………..

Po odczytaniu tekstu na kartce, Daniela spadła fala wspomnień. Pamiętał jak jego wioskę najechali czarni magowie. Ocalało zaledwie siedmiu mieszkańców, a z jego rodziny, zaledwie on sam. Nie miej jednak nie potrafił znienawidzić nekromantów. Jego babka parała się tą sztuką i nawet nauczyła go kilku rytuałów, dzięki którym na przykład żywność wolniej się psuła. Oczywiście Kiley miała rację, całe pokolenia władców nie mogły się mylić, ale i tak nie umiał ich znienawidzić.