Jak pisać dialogi w opowiadaniu?
Dialogi to nieodłączny element prawie każdego opowiadania. To one sprawiają, że bohaterowie opowiadań żyją, rozmawiają ze sobą i wyrażają emocje. Warto więc umiejętnie wprowadzać wypowiedzi dialogowe do opowiadań. Postanowiliśmy więc zamieścić zasady, jakie obowiązują podczas tworzenia dialogów zarówno w opowiadaniach, jak i innych formach epickich, jak nowele, powieści, baśnie itd. Jak napisać dialog w opowiadaniu?
Zacznijmy od przykładu, który potraktować można jako wzorcowy. Występują w nim wszystkie omówione poniżej przypadki.
PRZYKŁAD POPRAWNIE UŻYTEGO DIALOGU:
Monika zawsze była kłótliwa.
– Wiesz, że nigdy nie lubiłam Marka – powiedziała. – Zawsze mi coś w nim nie pasowało.
– Co ty nie powiesz? – wtrącił ironicznie Tomek.
– Jest idiotą! – krzyknęła Monika. – Co ty w nim takiego widzisz? – zapytała.
– Jest po prostu uczciwy. Zawsze potrafi się zachować jak dobry przyjaciel. A ty – ciągnął Tomek – po prostu nie poznałaś go tak jak ja.
– Chciałam poznać. – Przypomniała sobie trudne początki ich znajomości.
– Wiem – przerwał Tomek – że nie było wam łatwo.
Podstawowe zasady tworzenia dialogów
- Kwestie dialogowe każdego bohatera rozpoczynaj od nowej linii.
- Wypowiedź dialogową zawsze zaczynaj od myślnika (pauzy dialogowej).
- Pauzę dialogową oddzielaj od tekstu spacją.
- Wypowiedzi narratora w dialogu odnoszące się do mówienia (np. powiedział, odparł, krzyknął, wtrącił, szepnął, stwierdził) pisze się po myślniku i z małej litery (w takim przypadku przed myślnikiem nie stawia się kropki). Jeżeli postać kontynuuje wypowiedź, po narratorze dialog rozpoczyna się od myślnika bez przechodzenia do nowej linii.
- Wypowiedzi narratora w dialogu nie odnoszące się do mówienia rozpoczyna się wielką literą.
- Narracja w dialogu zakończona kropką powoduje, że dalszy ciąg dialogu rozpoczyna się wielką literą.
- W przypadku, kiedy narracja doprowadza do zbiegu myślnika i przecinka, to przecinek jest pomijany.
