Cisza od pozostałych

/w lesie gniją liście, smutne, ponieważ są martwe.

możesz schować kilka do kieszeni,

to nie jest przestępstwo/

doznaję olśnienia, gdy je widzę,

wtedy przypominam sobie wiersze,

szaleją w mojej głowie

wiersze, wierszunie - takie małe malutkie

wyznania miłosne - zachowałam dla siebie,

bo gdy spoglądam na los liści, nie sposób

jest odczytać tego, co może nas spotkać

skończyć się przedwcześnie. życie oraz miłość

zrodzone są chaosu, błota- widzę jak przez mgłę,

oddala się

wiersz i ja, w którym wirują myśli, zaklinam

słowa są niczym głębina, z której nie można uciec

hipotetycznie odpływam i szlag mnie trafia,

bo nie mogę stać się mistyką, ułożyć stosu,

podpalić tych wszystkich liści z koronki, pacierzy

które dzisiaj tworzą czarną głębię