jesień i taniec wiatru

wczesne popołudnie

ciepło schludnie przyjemnie

w płaszczu wlecze się jesień

wiatr poderwał do tańca

tańczą liście tańczy pani jesień

trawa żółtozielona w dywan rozwinięta

w asfaltowych dziurach błyszczą kałuże

podłoże suche

padało wczoraj wiele pytań

pełne jesiennych wspomnień

w alejkach park pachnie grzybami

żywicą sosnowe igły

szyszki żołędzie

wiewiórka kilka gawronów

przekrzykują wszystkich dookoła

wiatr zagłusza kłótnie

słońce spada spaść nie może

jak pięknie by nie było gorzej

lecą żółtoczerwone pokręcone liście

z wiatrem po dywanie suną zgrabnie

gałęzie ugięte w pokorze

kładą się do snu o tej porze

pani jesień

październik w kalendarzu

niesie pogodę w dłoniach

przekłada na przemiennie

raz słońce raz deszcz

zawsze jestem tutaj

gdzie bywa dobrze

wiatr liście taniec

jesieni szelest pod stopami

dźwięk dzwonów zawisł na wietrze