Poprzednie części: jestem AutoRen

Jestem przykrym zobowiązaniem

Nie myślałam nigdy

Od razu

Tak nie

I już

Zawsze najpierw

Coś innego

Dlatego

Jestem przykrym zobowiązaniem

Zgniłym jabłkiem na pięknej jabłoni

Nauką na pamięć wiersza Miłosza którego przecież nie rozumiesz

Jestem takim wielkim nikim dla siebie i dla ciebie

Książką od świadków Jehowy otrzymaną na ulicy

Czy ulotką o pożyczkach chwilowych

Jestem niekoniecznym przymusem

Jak czasem chodzenie do kościoła

Jak chodzenie do szkoły

Albo pójście na kurs prawa jazdy

Mam do rozdania milion szans i przebaczeń

Tyle ile mam wierszy i nikt nie ma Noblów

Tyle ile istnieje wierszy o miłości

Mam do rozdania karty o zmniejszającej się wartości

Bo ty

Komentarze (18)

Upadły(D.F) 22.09.2016

Niezłe naprawdę niezłe :) Emocje są przekaz jest porównania wspaniałe :D To mi się najbardziej podobało ''Jestem takim wielkim nikim dla siebie i dla ciebie
Książką od świadków Jehowy otrzymaną na ulicy
Czy ulotką o pożyczkach chwilowych''
Książka od Jehównych, ulotki nikt na to nie zważa :) Kurde można rozmyślać głęboko nad wierszem (np ja myślę o ostatnich dwóch wersetach ostatniej zwrotki są wspaniałe) tyle wierszy o miłości a są tak naprawdę zminiejszającej się wartości prawda jak cholera aż dla romantyków mózg wyżera :) Daje ci pięć i zwiększam do pisania chęć :)

O-Ren Ishii 22.09.2016

Jeju, miło mi Cię tutaj widzieć, chyba pierwszy raz. Bardzo dziękuję za tak rozbudowany komentarz i ocenę. Wieeeelkie dzięki.

Niemampojecia96 22.09.2016

Mam tak, że jak już wielbię czyjąś Twórczość, to jakoś tak bardziej czuję niż daje mi codzienność, realność. Zawsze mnie poruszasz i wielbię Twoją poezję.

Ten koniec taki Twój, charakterystyczny, jesteś taka
jakaś i jakoś się widzę gdzieś w źrenicy Twojej tworczości, często mi to bliskie, takie rozrywające, bo ty

Podoba mi się jakaś taka pełna
skrótowość ostatnio w tworach Twych.

O-Ren Ishii 22.09.2016

Bardzo dawno Cię nie widziałam bo nie było Cię albo ja nie patrzyłam. Ostatnio w ogóle mało pisze, coś mi nie leży, nie siedzi. Nie mi, ale we mnie dużo i nie wiem jak to posadzić obok mnie.

Ja Ci bardzo dziękuję jak za każdym razem i nigdy nie będę miała dość. Bardzo się cieszę, że tu jesteś. W ogóle, że jesteś.

Niemampojecia96 22.09.2016

O-Ren Ishii, dziś cały dzien taki ciężki pasek wbija mi się w ramię i ludzie do mnie mówią takimi zdaniami, że boję się o los języka, swój,
Ja się niezmiernie cieszę, że piszesz cokolwiek. Ja ostatnio także mało. Wczoraj miałam zryw, jakiś pierwszy od chwili.

Hm, czy bardzo dawno, nie liczę dni, uciekają mi jakoś miesiące, ale cos się tu produkowałam chyba ze swoimi tymi-czymiś nawet niedawno.

I ja Ci dziękuję za każdym razem, jakkolwiek to może być sprzeczne, nie wiem
sztuka mnie zawsze rozbraja :c. : ).

O-Ren Ishii 22.09.2016

Niemampojecia96, dobrze to rozumiem, tak myślę. Banie sie o los czegokolwiek zawsze takie samo.
Ja próbowałam na siłę i nigdy nic. Jak w moim życiu, czasem nic a czasem trochę mniej.

Poczytam, jutro pewnie, bo zostaję w domu cały dzień prawdopodobnie.

I mnie rozbraja.

Niemampojecia96 22.09.2016

O-Ren Ishii, ja też jutro w domu, ale tylko trochę-troszkę świata i zaraz
preferuję dom, tak hop
hop

Asz, ale mnie dalej intryguja te Twoje ''Dwa dworce'', dawno żaden tekst mi tak nie wlazł w duszę.

O-Ren Ishii 22.09.2016

Niemampojecia96 ja wiem, ja mój dom traktuję jak nie dom. To można powiedzieć, że miejsce zamieszkania i dużo bardziej bym wolała mieć dom. Swój.

Ja już prawie o nich zapomniałam, o tekście, nie o tym, co znaczy. Ale cieszę się, że aż tak.