Manuela...

W dniu 18-stych urodzin dostała 2 torty, figurkę anioła, maszynę do szycia i reklamówkę słodyczy. Tego dnia Manuela miała pierwszą wizytę u psychiatry Pani Doroty. Rozmawiała o wszystkim tylko nie o sobie. I to było jej błędem. Kilka dni później trafiła kolejny raz do szpitala. Poznała pielęgniarkę o imieniu Ania, której zaufała. Gdy miała tylko dyżur to z Manuelą rozmawiała. Często rozmowy dotyczyły marzeń, miłości, cierpieniu czy nawet myśli różnych, które Jej towarzyszyły. Niestety nie potrwało zbyt długo, bo zaledwie półtora miesiąca później została przeniesiona do innego szpitala, ponieważ przy tamtym zaczął się remont i lekarze musieli wypisać albo przenieść pacjenta. Trafiła do takiego szpitala, gdzie zamiast podleczyć się to pogarszał stan psychiczny. Gdzie lekarze, psycholodzy mieli gdzieś pacjenta. Nie rozmawiali. Żadnej reakcji niesienia pomocy. Inni pacjenci to tylko szydzili z Manueli, czy nawet dochodziło do kradzieży. Nie było rozmów z pielęgniarkami, zajęć. A na wizytach lekarskich w szpitalu to tylko wchodziło i już trzeba było wyjść.

Tak trwało miesiąc czasu, po czym została wypisana. W gorszym jeszcze stanie.