Monolog wstawiony

Bo od człowieka do człowieka, od słowa do słowa. Zdarzy się, że na słowo wiara, że jednym słowem inaczej nie da rady. Czasami tylko w łyżce wody, by potokiem popłynęły.

Bo od człowieka do... po drodze też jakiś człowiek, więc trzeba być człowiekiem i to w dodatku najlepiej całkiem ludzkim.

I tak po ludzku powiem ci, że czasem te instynkty... To takie bardzo ludzkie w tym nieludzkim świecie, gdy zwierzę z człowieka wyłazi.

A człowiekiem trzeba nawet w lesie.

Mówią, że i zwierzę też człowiek!

Nie powiem, kobieta też, a jakże, najlepszy przyjaciel. Ale przyjaciele do czasu, bo nieludzko swoją osobą zajęci i zacięci.

No wiesz, co tu dużo gadać! Lepiej wypijmy po ludzku, jak chłop z chłopem i nie maż się, bo powiedzą, żeś chłop jak u ludzi baba!

Jak człowiek z człowiekiem, bo przecież nic, co ludzkie... ! A reszta? A zresztą! A pies ją drapał!