Pierwsze. Początki. - LBnP -2

To były pierwsze święta, na które czekała. Pierwsze bez cichego "nawzajem" w odpowiedzi na jego "bądź szczęśliwa". Z pewnym "jestem", z pierwszym szczerym uśmiechem.

Wszystko widziała inaczej. Światełka na choince nie drżały nerwowo, a kołysały się miękko. Bombki nie były tandetne, tylko urocze, a rodzice Kevina wcale nie powinni mieć odebranych praw rodzicielskich.

Wszystko też smakowało inaczej. Nigdy nie przypuszczała, że po sałatce jarzynowej może się w niej zebrać na wymioty. Nigdy wcześniej nie spróbowałaby karpia w galarecie. Zjadła kilka dokładek.

On nigdy wcześniej nie patrzył na nią w taki sposób. Tak dorośle, z ogromem czułości i strachem. Miał to dla niej zawsze - wie - ale wcześniej wbite w ziemię.

Prezent dała mu w Wigilię rano - test ciążowy obwiązany czerwoną kokardką. Wtedy po raz pierwszy pozwolił sobie przy niej na płacz...

Poprosiła go by symbolicznie odwiązał wstążkę, na nowy początek. Odmówił, powiedział, że to będzie symbol wiary i oczekiwania na kolejne cudy. Na kroki, słowa, zakochania i błędy. Ich jego lub jej. Uśmiechnęła się na tę myśl.

Gdy wziął pudełko z szafki i ostrożnie włożył do niego test, pobiegła po portfel i wyjęła z niego zdjęcie USG. Dołożył.

W drodze do jego rodziców opowiadał, że włożą tam ząbki po pięć złotych, kosmyk włosów, odcisk stópki.

Mówił, że ich kocha, że dostał najpiękniejszy prezent. Zażartował, że to jednak trochę też jego zasługa, że w sumie to sam go sobie sprezentował, że ona jest paczkomatem... Szturchnęła go. On jej nie, bo jak to tak kobietę w ciąży? Jeszcze, nie daj Boże, szkraba potelepie.

Przy kawie i cieście jego matka podejrzliwie spoglądała na jej brzuch, gdy ona pochłaniała kolejny kawałek piernika. Uśmiechała się jakby przeczuwała, że już za chwilę dowie się, że zostanie babcią.

Już mieli podzielić się radosną nowiną, gdy poczuła uścisk w podbrzuszu. Otuliła je dłońmi i wyszła do toalety. Zrobiło jej się słabo, po udach spływały rude wstążki...

Zamknęła drzwi i od razu upadła na kolana.

To nic.

To cokolwiek.

To nie to.

Wraz z krwią wypływały z niej marzenia i każda z modlitw, rozmywając czerwienią przyszłość. Ich przyszłość...

Próbowała ją zebrać, ogrzać w dłoniach cichym "proszę, nie".