przed sobą

w ustach smak spieczonej ziemi

skóra sucha liściem jesiennym

opuszczony wzrok tępy głęboki

płuca powietrzem tlenem

napełnione serca strachem

umieram tak blisko ciebie

nie czujesz zapachu sosen

odjeżdżasz szybkim samochodem

mój dom bez dachu

nie zawrócę czasu

upadam na kolana

kurz i wspominki po znajomości

zatapiam statki palę mosty

między nami niedosyt

zadaję kilka pytań

nie chcę poznawać odpowiedzi

niech sens będzie sensem

w bezkresie w bezsensie

zanurzam nadzieje

nikt nie nadjedzie

miej serce choćby w kieszeni