Witamy w Dżungli. - Rozdział 1, część 2.

Mężczyźni bez słowa szli coraz bardziej w głąb lasu. W tej niezręcznej ciszy słychać było tylko odgłosy przyrody - między innymi śpiew ptaków, szelest liści drzew, oraz świst i powiew wiatru, który swoim zimnem przeszywał ciała mężczyzn. Szli tak dłuższą chwilę, gdy jeden z nich zagadnął.

- Więc powiadasz, że nie wiesz jak się nazywasz?

- Nie. - warknął chłopak.

- Więc nazwę Cię Draco, drogi bezimienny. - odparł z uśmiechem na ustach mężczyzna.

- Nie obchodzi mnie jak mnie nazwiesz, chcę tylko wiedzieć co ja tu robię i dokąd właściwie zmierzamy. - rzekł zdenerwowany chłopiec.

- Już Ci mówiłem, Draco - do Doliny. A co do Twojego pierwszego pytania... Też chciałbym to wiedzieć.

- Jak to ? Ty też nie wiesz jak się tu znalazłeś? - spytał z zaciekawieniem chłopak.

- No tak się składa, że nie. Chyba nikt z nas tego nie wie. - odparł mężczyzna.

- A ten obóz do którego zmierzamy? Co się w nim znajduje?

- Sam zobaczysz. To już niedaleko, chodź.

Mężczyzna przyspieszył, a obolały chłopak starał się mu dotrzymać kroku. Jego obolałe mięśnie i rany na ciele nie pozwalały na szybki 'spacer', jednak ciekawość nad tym co znajduje się w obozie i czym on w ogóle jest wzięła górę i chłopak dzielnie podążył za mężczyzną.

- Mógłbyś mi powiedzieć jak się nazywasz? Bo tak się składa, że jesteś jedyną osobą na tej wyspie, którą znam, a nie wiem nawet jak masz na imię. - zagadnął zdenerwowany chłopak.

- Ach tak, przepraszam. Z tego wszystkiego zapomniałem się przedstawić. Jestem Ryfin - zwiadowca i poszukiwacz. Moim zadaniem jako poszukiwacza jest znalezienie zabłąkanej duszy na wyspie, takiej jak Twoja i doprowadzenie jej do obozu. Rzecz jasna, muszę to zrobić zanim znajdą ją Cudzoziemcy. Jak widzisz jestem w czasie pracy...

- Cudzoziemcy ?

- Dokładnie. Tak nazywamy tych, którzy gdyby nie ja, obdzierali by Cię teraz ze skóry.

- A co z...

- Dość gadania. - warknął Ryfin. - Spójrz tam, to nasz obóz.

Mężczyzna wskazał palcem na szereg rozpadających się drewnianych chatek. Z oddali wyglądało to, jak mała, zniszczona wioska, która od dawna jest wyludniona. Dookoła chatek znajdowały się pnie wyciętych drzew, małe jeziorko tuż przy końcu ścieżki prowadzącej do obozu, a także pole treningowe, na którym widoczne były powbijane w ziemię stalowe miecze i zawieszone na gałęziach łuki.

- To ma być obóz? Kilka rozlatujących się domków? - krzyknął zdenerowowany chłopak.

- Taak, to nasz piękny obóz! - z uśmiechem na ustach rzekł Ryfin. - A jak Ci się nie podoba, to wracaj na plażę. - dodał już z mniej entuzjastyczną miną, po czym udał się w stronę obozu.

Zdezorientowany chłopiec chwilę stał w milczeniu patrząc na obóz. Przez jego głowę przechodziło setki myśli, jednak co mógł uczynić w tej sytuacji? Nie wiedział gdzie jest, ani kim jest. Jedyną osobą, jaką znał to Ryfin, a jedyne schronienie jakie mógł znaleźć, to obóz na który właśnie patrzył. Przez myśl przeszło mu też to, aby powrócić na plażę i odszukać tajemniczych ludzi, którzy próbowali go znaleźć. Może byliby w stanie mu pomóc? Może nie są tacy źli, jak to opisywał ich Ryfin? Jedno było pewne - nie wiedział dosłownie nic. Zdezorientowany popatrzył na oddalającego się mężczyznę i udał się w jego ślady...