Wszystko się spierdoliło

Wiersz został na stole.

Jest słowem, brzmieniem

rozlaną kawą

Albo spadającą znienacka

Kostką Rubika

Diamentem

A może przesadziłam

Bo we mnie struny łączą dwa światy w jedną melodię

Tańczysz dla mnie

Wiesz- każdy zachód oddala kolejne zachody

jakby słońce potwierdzało słowa zamkniętej

W niebieskim bębnie Pandory

Masz mało czasu - mam mało czasu

wiem

Plan był taki, że umrę za pięć lat.

Nie oglądając się za siebie. Wtedy umieranie mniej boli, nie wiem czy to sprawia ból czy przyjemność.

Nie ma kogo zapytać

- Dobrze.

Dobrze kiedy