Chcę zapomnieć.3 Powrót

-----------------------POWRÓT----------------------

NA POCZĄTKU NIE WIEDZIAŁAM CO SIĘ DZIEJE, ALE POTEM DO MNIE DOTARŁO-SPADAŁAM. W DÓŁ I W DÓŁ W CIEMNOŚĆ. NIE ROZUMIAŁAM JAK TA SKAŁA MOGŁA MNIE PRZYGNIEŚĆ, WYDAWAŁO MI SIĘ TO NIEMOŻLIWE, ALE JEDNAK KOGOŚ O TAKIM SZCZĘŚCIU ZAWSZE SPOTYKA COŚ NIESPOTYKANEGO.

TERAZ MIAŁAM STU PROCENTOWĄ PEWNOŚĆ ŻE UMARŁAM. NIE CZUŁAM JUŻ PRZERAŹLIWEGO BÓLU. TO BYŁ SZYBKI ZGON „I BARDZO DOBRZE”- POMYŚLAŁAM „PRZYNAJMNIEJ TERAZ SIĘ SPOTKAM Z JACKSONEM. A AMAR NO CÓŻ TO NIE MIAŁO PRZYSZŁOŚCI. O CZYM TY DO CHOLERY MYŚLISZ” NIE MOGŁAM SIĘ SKUPIĆ I ILE TO TRWAŁO CZY NIE POWINNA MNIE TERAZ OŚLEPIĆ BIAŁA JASNOŚĆ I OGŁUSZYĆ ŚPIEW ANIOŁÓW? JESTEM W CIEMNOŚCI I LEWITUJE I JEST DO DUPY, OBYM TYLKO ZNOWU SIĘ GDZIEŚ NIE TELEPORTOWAŁA MIAŁAM JUŻ DOŚĆ WRAŻEŃ JAK NA JEDEN DZIEŃ.

NAGLE ZROBIŁO SIĘ BARDZO CHŁODNO I ZACZĘŁAM ZNOWU SPADAĆ TYM RAZEM WYLĄDOWAŁAM BEZ ŻADNYCH OBRAŻEŃ ALE MI BYŁO STRASZNIE ZIMNO CZUŁAM SIĘ TAK JAKBYM ZAMARZŁA. BYŁAM CAŁA ZESZTYWNIAŁA ,A GDY OTWORZYŁAM OCZY O MAŁO CO NIE PADŁAM Z WRAŻENIA. BYŁAM… JA BYŁAM… NA BRZEGU RZEKI DO KTÓREJ WPADŁAM. HA! WIEDZIAŁAM ,ŻE TO CO MI SIĘ STAŁO BYŁO TYLKO ZŁUDZENIEM . LECZ GDZIEŚ TAM CZUŁAM ŻE TO CO MI SIĘ PRZYTRAFIŁO BYŁO PRAWDĄ, ALE NIE UMIAŁAM TEGO WYJAŚNIĆ BA NIKT BY TEGO NIE UMIAŁ WYJAŚNIĆ. JESTEM W DOMU CO PRAWDA PRAWIE ,ALE W DOMU W ISTII TAK!

NIGDY SIĘ NIE CIESZYŁAM TAK BARDZO NA WIDOK TEGO BUDYNKU. MOŻE DLATEGO ŻE ZANIM DO NIEGO DOTARŁAM MYŚLAŁAM ŻE PADNĘ. BYŁAM CAŁA MOKRA I WYCHŁODZONA, I WYGŁODZONA, I BRUDNA, I OCH… BARDZO ZMĘCZONA. JUŻ NIE MOGŁAM SIĘ DOCZEKAĆ, KIEDY POŁOŻĘ SIĘ W ŁÓŻKU I O WSZYSTKIM ZAPOMNĘ.

OTWORZYŁAM DRZWI. W ŚRODKU BYŁO CIEPŁO, ALE I TAK SIĘ TRZĘSŁAM JAK GALARETA, POŚPIESZNIE POSZŁAM DO MOJEGO POKOJU NIE NAPOTYKAJĄC NIKOGO PO DRODZE. POCZŁAPAŁAM DO ŁAZIENKI ZABIERAJĄC ZE SOBĄ UBRANIA NA ZMIANĘ. SZYBKO WZIĘŁAM PRYSZNIC WYSUSZYŁAM WŁOSY UBRAŁAM SIĘ I POKIEROWAŁAM DO KUCHNI ŻEBY COŚ ZJEŚĆ, A TAM ZASTAŁAM DZIADKÓW, KTÓRZY JAKBY NIGDY NIC GRALI SOBIE W KARTY. NA MÓJ WIDOK BABCIA BURKNĘŁA

-CZY NIE WIESZ, ŻE PO SZKOLE MASZ BYĆ OD RAZU W DOMU?

-TAK – ODPOWIEDZIAŁAM BEZ WIĘKSZYCH EMOCJI CIEKAWE ILE MNIE NIE BYŁO. A TAK W OGÓLE TO ICH UKOCHANY WNUCZEK UMARŁ, A ONI SOBIE SPOKOJNIE TU SIEDZĄ I GRAJĄ?!? MYŚLAŁAM, ŻE MNIE KREW ZALEJE, ALE W MIARE SZYBKO SIĘ OPANOWAŁAM OBIECUJĄC SOBIE ŻE EMOCJE WYŁADUJE NA WORKU TRENINGOWYM ZNAJDUJĄCYM SIĘ W POKOJU BRATA.

ZACZEŁAM ROBIĆ SOBIE KANAPKI. GDY USŁYSZAŁAM GŁOŚNIE KROKI. OCHO IDZIE CIOCIA MAM PRZERĄBANE. TAK MIAŁAM RACJE BO ZARAZ DO POKOJU WKROCZYŁA SIOSTRA MOJEJ MAMY SĄDZĄC PO JEJ MINIE I GŁĘBOKICH WDECHACH BYŁA BARDZO WKURZONA . OCH JAK MIŁO ŻE KTOŚ SIĘ O MNIE MARTFIŁ

- CO TY SOBIE WYOBRAŻASZ!- KRZYKNEŁA –POWINNAŚ WEJŚĆ DO SAMOCHODU I JECHAĆ ZE MNĄ DO DOMU!!! A NIE SIĘ GDZIEŚ SZLAJAĆ! TWÓJ BRAT NIE ŻYJE, A TY MI TAKIE NUMERY WYKRĘCASZ!?! ZA NIC WYOBRAŹNI, ZA NIC! OD DZISIAJ MASZ SZLABAN NA WSZYSTKO A TERAZ IDŹ DO SWOJEGO POKOJU!

SPODZIEWAŁAM SIĘ TAKIEGO WYBUCHU, DLATEGO BYŁAM NIEWZRUSZONA CO JESZCZE BARDZIEJ JĄ ZDENERWOWAŁO

-JUŻ!!! –WRZASNEŁA

NO TO ZEBRAŁAM KANAPKI I POSZŁAM DO POKOJU. I BARDZO DOBRZE, ŻE NIE MUSIAŁAM JEŚĆ W KUCHNI. NIE WYTRZYMAŁABYM Z TYMI WARIATAMI. GDY ZJADŁAM ZROBIŁAM SIĘ BARDZO ZMĘCZONA, ALE NIE CHCIAŁAM PÓJŚĆ SPAĆ DO SWOJEGO ŁÓŻKA TYLKO DO JACKSONA, TEN OSTATNI RAZ PUKI JESZCZE NIE WYNIEŚLI JEGO RZECZY.

BĘDĄC W JEGO ŁÓŻKU PŁAKAŁAM JAK NIGDY WCZEŚNIEJ WTULAJĄC SIĘ W POŚCIEL . KILKA RAZY NAWET ZWYMIOTOWAŁAM. JESZCZE NIGDY NIE BYŁO MI TAK ŹLE. JAKBYM DZISIAJ NIE POSZŁA DO LASU PEWNIE BYM POWIEDZIAŁA „MOJE ŻYCIE NIE MA SENSU IDĘ SIĘ ZABIĆ” ALE TERAZ NO CÓŻ WIEM ŻE NIE TEGO BY CHCIAŁ MÓJ BRACISZEK I NIE WOLNO ŻARTOWAĆ ZE ŚMIERCI . GDY ŁZY SIĘ SKOŃCZYŁY GŁĘBOKO ZASNEŁAM A OSTATNIĄ MYŚLĄ BYŁ TEN PRZYSTOJNY AMAR.

OBUDZIŁ MNIE TATA, BYŁA..ZARAZ SZÓSTA RANO?

-NIE IDĘ DZISIAJ DO SZKOŁY!- OZNAJMIŁAM BARDZIEJ ZAKOPUJĄC SIĘ W POŚCIELI

- NIE WIDZĘ ŻEBYŚ BYŁA CHORA, WSTAŃ PROSZĘ-POWIEDZIAŁ – JEST JUŻ GOTOWE ŚNIADANIE.

NA TO BRZUCH MI ZABURCZAŁ, BYŁAM STRASZNIE GŁODNA. WCZORAJSZĄ KOLACJĘ ZWRÓCIŁAM, WIĘC MIAŁAM PUSTY ŻOŁĄDEK. POWOLI WSTAŁAM, A GDY PODNIOSŁAM WZROK TATY JUŻ NIE BYŁO. POWLOKŁAM SIĘ NA DÓŁ. WIEDZIAŁAM ŻE WYGLĄDAM OKROPNIE ,ALE MNIE TO NIE OBCHODZIŁO.

- A TY JESZCZE NIE GOTOWA?- SPYTAŁA MAMA Z NIEDOWIERZENIEM – PRZECIEŻ NIEDŁUGO JEDZIEMY DO SZKOŁY.

NO TO SZCZĘKA MI OPADŁA, PRZECIEŻ TO NIE MOGŁO BYĆ MOŻLIWE UMARŁ IM SYN A ONI JAKBY NIGDY NIC SOBIE JEDLI ŚNIADANIE I SZYKOWALI SIĘ DO PRACY NIE BYŁO PO NICH WIDAĆ ŻADNEJ ROZPACZY

- NO ZAJADAJ ŚPIOCHU RAZ I DWA – POWIEDZIAŁA ZACHĘCAJĄCO BABCIA – CHYBA ŻE CHCESZ SIĘ SPÓŹNIĆ

POSŁUSZNIE USIADŁAM I JADŁAM. POTEM OGARNęŁAM SIĘ W ŁAZIENCE UBIERAJĄC SIĘ NASTĘPNIE W SWOJE ZWYKŁE UBRANIA ZAKŁADAJĄC NA TO BLUZĘ JACKSONA. MIAŁAM GDZIEŚ JAK W NIEJ WYGLĄDAM GRUNT ŻE NIM PACHNIAŁA I BYŁA WYGODNA. NIGDY SIĘ NIE PRZECIWSTAWIAŁAM RODZICOM DLATEGO POSŁUSZNIE WSIADŁAM DO AUTA, A ONI JAK ZWYKLE ZAWIEŹLI MNIE DO SZKOŁY BY POTEM MÓC POJECHAĆ DO KAWIARNI. NIE UMIAŁAM SIĘ NA NICH ZŁOŚCIĆ, ALE CO TO DO CHOLERY BYŁO!!! ICH SYN ZMARŁ. A ONI SPOKOJNIE IDĄ SOBIE DO PRACY!?! CIEKAWE JAK BY ZAREAGOWALI NO TO ŻE JA POPEŁNIŁAM SAMOBÓJSTWO!!! POCZUŁAM SIĘ PRZEZ WSZYSTKICH NIEKOCHANA I ZNOWU ŁZY W OCZACH. WIDOCZNIE KANALIKI ŁZOWE PRACUJĄ NA PEŁNYCH OBROTACH.

W SZKOLE ZA TO WSZYSCY SIĘ NA MNIE PATRZYLI ,A W ICH OCZACH UJRZAŁAM WSPÓŁCZUCIE. NAWET JA SAMA SOBIE WSPÓŁCZUJĘ ZWŁASZCZA POD WZGLĘDEM RODZINY. NIEKTÓRE OSOBY PODCHODZIŁY I MÓWIŁY ŻE IM PRZYKRO I ŻE WSZYSTKO BĘDZIE DOBRZE. I TAKIE SŁOWA PADAJĄ Z UST LUDZI KTÓRYCH LEDWIE ZNAŁAM A MOI NAJBLIŻSI JAKBY NIC NIE MIAŁO MIEJSCA.

CHODZIŁO TO ZA MNĄ CAŁY DZIEŃ, NIEUSTANNIE O TYM MYŚLAŁAM JAKBY TO OPISAŁ POETA JAK TRUCIZNA KTÓRA WYŻERAŁA MI UMYSŁ. NA DOMIAR ZŁEGO BYŁ DZISIAJ TEST Z CHEMII… „ACH GŁUPI TEN DZIEŃ JAK ŻADEN INNY”- POMYŚLAŁAM ALE DZIĘKI NIEMU WŁAŚCIWIE TERAZ MARTWIŁAM SIĘ O COŚ INNEGO –CZY ZDAM DO NASTĘPNEJ KLASY.