Opiekun Rozdział Specjalny: Święta

– Coś długo cię nie było, Caroline – zawołałam – Ubieranie choinki to dopiero mordęga!

– Ty... – syknęła, rzucając reklamówki na stół – Daj mi spokój, to ja się namęczyłam dźwiganiem tych toreb; a tak właściwie to na co nam tyle jedzenia? Przecież we dwie jemy tyle, co na lekarstwo...

– Chyba masz na myśli mnie? – poprawiłam – Przecież wiem o twoich zapasach słodyczy w szafie...

Twarz Caroline momentalnie pokrył róż speszenia i w te pędy pobiegła do kuchni, by wypakować mrożonki i schować je do zamrażalnika, natomiast ja zaczęłam się delektować kubkiem gorącej czekolady, zupełnie jakby okowy grudniowego mrozu były niczym więcej jak nieprzyjemnym snem. Następne naście minut poświęciłyśmy na upiększaniu choinki poprzez dodanie kilku srebrnych łańcuchów oraz powieszeniu dodatkowych ozdób, pamiętając o złotej gwieździe na jej czubku.

– To co teraz? Kolację będziemy jadły dopiero jutro, więc mamy relatywnie sporo wolnego czasu.

– Ja mam zamiar obejrzeć jeszcze parę odcinków tego tureckiego serialu i iść w kimono; tobie radzę to samo, jutro czeka nas (a przynajmniej mnie) spoooro pracy.

Godzinę później moja współlokatorka już spała, natomiast ja zasiadłam przy biurku i otworzyłam wirtualny arkusz z powieścią, której kompletność odbierał brak godnego zakończenia. Moje gdybanie rozciągnęło się od planowanych dwudziestu minut do kilku długich godzin i zanim się obejrzałam, na zewnątrz ponownie zrobiło się jasno. Spoglądałam na słodko śpiącą Caroline, i ostatnie słowa same pchnęły mi się usta:

"Ptaszyna wypoczywała po stoczonym boju, a promyki jutrzenki użyczały jej swego plasku".

[Wszystkiego najlepszego z okazji świąt! Przez te świąteczne zakupy, w portfelu zostało mi jedynie jakieś dwadzieścia złotych!!! Mam nadzieję, że szał zakupów aktywnie działa(ł) także u was! Pozdrawiam bardzo serdecznie wszystkich czytających [^,_,^]/ ]