Poprzednie części: sąsiedzi mojej matki... Nela Aniela Nusia sąsiadka mojej matki...

sąsiedzi mojej matki... Czet milczący i Lusia z mokasynem w dłoni

codziennie wędrują

jej dłoń niczym perła ukryta w jego dłoni

przygarbiony oddechem rozwiewa gołębią grzywkę

ona wciąż wyprostowana i waleczna

pokruszone szare kosmki głaszcze wiatr

idą powoli

to co ich poraniło już po romansie to

pożar do przypadkowych ciał do twarzy

szalone spojrzenie i choleryczność w gestach

zbliżała się do ognia i odbijała ataki pożądania

tłamsiła je pod gromnym niebem

a to co pozostawało oddawała jemu

idą powoli

dzisiaj walczy z tym co czas dokonał z jego umysłem

nie poddaje się by utrzymać świty celebruje każdą nutę wiosny

i błądzi i zmusza bliże i dale do pogodzenia się z jesienią

naprawia jego zepsuty umysł układa chaos w którym

kubek jest jabłkiem a lustro szklanką

idą powoli

spacer wciąż trwa ona przystaje on się potyka gubi buta ona podnosi

otwarte usta szepczą niezrozumiałe słowa

uśmiech daleki z otępieniem w oczach szuka jej obecności

po ławce wspomnień drewniane opuszki rysują serca

idą powoli...

Następne części: sąsiedzi mojej mamy... Gienia od wypatrywania nekrologów

Komentarze (10)

Narrator dwa lata temu

Jakbym to widział na własne oczy, a nawet czuł głęboko — tak doskonale oddałaś scenę z życia ludzi, którzy znikają powoli: wpierw dla siebie, potem to już wszystko jedno.

„przygarbiony oddechem rozwiewa gołębią grzywkę”
„po ławce wspomnień drewniane opuszki rysują serca”
— to cudowne zwroty.
☆☆☆☆☆

Pasja dwa lata temu

Dziękuję za refleksję i zatrzymanie się w przemijaniu.

Miłego wieczoru

Nuria dwa lata temu

"a to co pozostawało oddawała jemu

idą powoli

dzisiaj walczy z tym co czas dokonał z jego umysłem"

I to nazywa się MIŁOŚĆ. Piękne i mądre słowa.
Potrafisz obserwować i przekazać.
5!!!

Pasja dwa lata temu

Nurio to życie cały czas nam podsuwa takie obrazy. Dziękuję za jesteście pod moimi myślami... bardzo jestem wdzięczna.

Pozdrawiam serdecznie

ZielonoMi dwa lata temu

Wiesz, że u mnie zawsze masz 5!. Komentarz jest chyba zbędny, bo po co mam się powtarzać..? ;)

SwanSong dwa lata temu

Kropka po wykrzykniku? Dwukropek przed spacją i znakiem zapytania? Słabo.

ZielonoMi dwa lata temu

SwanSong ps. Po imprezie jestem i jeszcze wczorajsza, więc najesz się dziś!

Pasja dwa lata temu

Zawsze komentarz jest wartością niż te marne książeczki.

Pozdrawiam

ZielonoMi dwa lata temu

Niechcący się wystawiła, a tłumok ma radochę. Oj, jak to mało dzieciom do szczęścia trzeba...

Pasja dwa lata temu

:))

Narrator dwa lata temu
Jakbym to widział na własne oczy, a nawet czuł głęboko — tak doskonale oddałaś scenę z życia ludzi, którzy znikają powoli: wpierw dla siebie, potem to już wszystko jedno.

„przygarbiony oddechem rozwiewa gołębią grzywkę”
„po ławce wspomnień drewniane opuszki rysują serca”
— to cudowne zwroty.
☆☆☆☆☆
Pasja dwa lata temu
Dziękuję za refleksję i zatrzymanie się w przemijaniu.

Miłego wieczoru
Nuria dwa lata temu
"a to co pozostawało oddawała jemu

idą powoli

dzisiaj walczy z tym co czas dokonał z jego umysłem"

I to nazywa się MIŁOŚĆ. Piękne i mądre słowa.
Potrafisz obserwować i przekazać.
5!!!
Pasja dwa lata temu
Nurio to życie cały czas nam podsuwa takie obrazy. Dziękuję za jesteście pod moimi myślami... bardzo jestem wdzięczna.

Pozdrawiam serdecznie
ZielonoMi dwa lata temu
Wiesz, że u mnie zawsze masz 5!. Komentarz jest chyba zbędny, bo po co mam się powtarzać..? ;)
SwanSong dwa lata temu
Kropka po wykrzykniku? Dwukropek przed spacją i znakiem zapytania? Słabo.
ZielonoMi dwa lata temu
SwanSong ps. Po imprezie jestem i jeszcze wczorajsza, więc najesz się dziś!
Pasja dwa lata temu
Zawsze komentarz jest wartością niż te marne książeczki.

Pozdrawiam
ZielonoMi dwa lata temu
Niechcący się wystawiła, a tłumok ma radochę. Oj, jak to mało dzieciom do szczęścia trzeba...
Pasja dwa lata temu
:))

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania