Fajna/Niefajna (3)

Wczoraj dzięki moim rozmyślaniu nad tą całą sytuacją wpadłam na dwa genialne pomysły. Pierwszy to taki, że przestane sobię zaprzątać głowę Johnem. Drugi dotyczy tego, że skupie się tylko na tańcu.

Weszłam do szkoły i od razu zobaczyłam na środku szatni jego obściskującego się z Jenną. Oczywiście moja twarz była obojętna, ale w środku było mi troche przykro więc postanowiłam szybko pójść do sali, w której miałam lekcje. Powtarzałam sobie "Nie myśl o nim, skup się na tańcu!".

Piąta godzina lekcyjna, czyli w-f. Mieliśmy go z chłopakami (z klasy sportowej) i graliśmy w siatkówke. Byłam bardzo zdziwiona, gdy nauczycielka powiedziała mi, że dobrze gram i żebym poszła do drużyny tych lepszych (czyli Johna, Michaela, Gorga i innych). Byłam jedyną dziewczyną w Skaczących Żabach (bo tak nazwali się chłopaki z mojej grupy). W tym momencie trudno było mi nie myśleć o nim. Moje skupienie na grze spowodowało, że trenerka poprosiła mnie, żebym przyszła na dodatkowe treningi z siatkówki dla drużyny reprezentacyjnej w szkole. Byłam mocno zaskoczona, naprawde. Najgorsze było to, że to oznaczało częste widywanie się z nim bo ma w tym samym czasie piłkę nożną. Masakra, a już miało być tak pięknie.

Po ostatnich zajęciach poszłam na pierwszy trening. Już, gdy się przebierałam w strój czułam się niesfojo, ponieważ nikogo nie znałam. Drugie rozczarowanie było gorsze, bo na dworzu zaczęło padać i musiałyśmy dzielić sale gimnastyczną z piłkarzami. To był koszmar, już po pięciu minutach jakiś Brad kopnął piłkę prosto w moją głowę. Ałłłł! To naprawde bolało. Po półtorej godzinie trening się skończył. Nie było w sumie aż tak źle, całkiem dobrze mi szło (fajna zabawa). Już chciałam wychodzić ze szkoły niezaóważona, gdy zobaczyłam Johna bięgnącego w moją strone. Chyba ma mi coś ważnego do powiedzenia.