kilka okien

do wykonanego ołówkiem przez Lucynę

Autoportretu z łzą

zaprzyjaźniony poeta napisał namiastkę ekfrazy

jak kropla drążąca kobietę

bierze wychodne z ociemniałego domu

kiedyś obudziłem się z wierszem Małgorzaty

za spóźnionym refleksem w piwnicznym oknie

jedynym w którym tylko ona

na fizycznym prawie odbicia światła

dostrzega swoje nogi

cześć postaci idącej z psem na spacer

Maryśka ma ponad osiemdziesiąt lat

jej córka kilka na miesiącu przez pół Polski

dostarcza jej paliwa do chodzika

od dawna modli się przez okno bezpośrednio

,,zaspokaja rejestry pragnień”

jak tamte sztuką

przez padające w ulicznym półmroku śnieżynki

hostie agnostyczki Barbary nie widać

czy sen ulżył już Krystynie

zbyt dobrej za biednej na utrzymywanie

pasożytniczej samotności