kilka sarkazmów więcej

jak dotąd nie miał żadnej po Małym Księciu

brał je jak bezwładnościowa prasa dwoinę

na wykrojnik samotności

w najciemniejszych zaułkach

z namolnym milczeniem

prowizorka na haczyk zaszczepkę krwi

niejedna miała oczy do zrywania na śniadanie

bez odpalonego grzałką do wody papierosa

gdyby nie ta zaokienna niesprawdzalność

czasu na miłość do gołych ścian

z kimś zawsze w stanie surowym

bo trudno o samotną kobietę

nieotwartą na nowe zasłony

ułożenie się z glazurą

w fugach tak bez żalu