parafraza wiersza Ch. Bukowskiego - nagie kobiety unoszą łąki swoich sukien

parafraza wiersza /ciche czyste dziewczęta w kraciastych sukniach z bawełny/... Charles Bukowski

znam ulice i znam mieszkańców od lat wciąż ten sam szyk w budowaniu pozycji

(nie)bylejakości

erotomanki pośród męskich wariatów z przerostem prostaty

wonnymi i bezczęsto w aureoli intelektualistów nocą 

farbowanych na lisów w dzień jak zwykle

wychodzą na łowy razem albo osobno albo bezgłośnie

widzę ich w eremie zaprzecznej łagodności

ludzi od lat żyjących pośród a jednak w dali

ich bezgłos nie jest bezustanny jest zawieszony

nad przepaścią a cisza nieprędka całe cztery kwadranse doby

wybucha jak ogień by karmić piromana  

znam alkoholików narkomanów szaleńców

kurwy i byłe prostytutki wariatki też tańczące w kabaretkach

kiedy jedne odchodzą kolejne przychodzą

w innych sukienkach

zachłanne od poprzedniczek walczą o zaklęte rewiry

wilczyce w owczej barance z badylkiem dla postraszenia

na wejściu patrzą watahy basiorów i potulnych skowronków

śpiewających w intymnych obszarach o pociągach do flirtujących wszetecznic

dookoła stoją jak łąki i sady tylko twarze są za kwefem zakisłej samotności

drapieżnej niedużej wadery

słyszę jak podają nowym przyjaciołom sennik o moralności 

drogowskazy (nie)ślepych uliczek

niedziwki ani poszukiwaczki wrażeń czyli są sobą w oczekiwaniach

nie zakochują się szybko albo w ogóle

potrzebują porządnego bodźca dla tworzenia brzeżności

a najbardziej pragną poklasku szelestu siana

adoratorów skaczących sobie do gardeł

garną się by trwać w ciągłym zniecierpliwieniu w ciągłym stanie

nadymającym się od śmiechu

czasem tylko czasem widzę odmienność... na chwilę kiedy na stopach jest ciepło

*tekst z Niepowtarzalnych