OBRAZ [III] Impresja, wschód słońca wg. Cloude'a Monet'a

Pora była wściekła... yyy... to znaczy: pora była bardzo wczesna. Obudziliśmy się jeszcze przed wschodem słońca. Tak sobie zaplanowaliśmy, ale obawiałem się, że to nam się nie uda. Jednak pomyliłem się. Obudziliśmy się. Potrzebowaliśmy jeszcze kilku minut, aby całkowicie dojść do siebie. Pomogła nam w tym kawa, którą naprędce przygotowałem. Kofeina w niej zawarta okazała się prawdziwym błogosławieństwem. Ubraliśmy się Założyliśmy na siebie grubsze ubranie, bo mimo tego, że Lato panowało od kilku tygodni, to poranki były bardzo rześkie.

Zanim na niebie zajaśniał brzask zajęliśmy upatrzone wcześniej miejsce skąd mieliśmy najlepszy widok.

Z każdą minutą dzień rozbudzał się coraz bardziej, a słońce wspinało się coraz wyżej po drabince nieba. Z mroków nocy zaczął wynurzać się wyczekiwany przez nas obraz. Był to obraz zatoki portowej w małym mieście. Obraz był zasnuty poranną mgłą. Niewielki port tonął w niej cały. Nawet słońce tylko lekko przebijało się przez mgłę. Na pierwszym planie widać było ciemne sylwetki dwóch rybackich łodzi, które wypływały na poranny połów. W jednej z łódek można było dostrzec siedzące w niej osoby. 

W oddali natomiast widzieliśmy wyrastające na tle nieba maszty przycumowanych okrętów i dźwigi portowe. Najbardziej jednak naszą uwagę przykuł widok pomarańczowej kuli słońca rzucającej na wodę swoje odbicie. W wodzie odbijały się także znajdujące się w porcie statki. Największe jednak wrażenie zrobiły na nas refleksy promieni słońca układające się zygzakiem na powierzchni wody.

Mieliśmy ze sobą telefony komórkowe wyposażone w aparaty fotograficzne, więc rejestrowaliśmy tę chwilę. Teraz odłożyliśmy je i objęci wpatrywaliśmy się w cichy widok rozciągający się przed naszymi oczami. Było w coś mistycznego. Krótka chwila, którą udało nam się uchwycić minęła po niejakim czasie i obraz stał się bardziej wyraźny. Mgła rozpływała się, by wreszcie zniknąć całkowicie..