Księżniczka z innego świata. Prolog

To był jeden z tych jesiennych wieczorów, kiedy człowiek ma ochotę zakopać się w pościeli i zniknąć. Szare chmury przysłoniły słońce, a ulewny deszcz wybijał rytm na dachu samochodu. Czarne BMW właśnie zatrzymało się przed światłami, kiedy zadzwonił telefon w kieszeni kierowcy. Mężczyzna szybkim ruchem wyciągnął urządzenie i aż ciarki go przeszły na widok wyświetlających się liter. Robert dobrze wiedział, co one oznaczają; znaleźli go, jedynego dziedzica tronu Eterionu.

Teraz wszystko zależało od niego, Bractwo powierzyło mu to zadanie jako pokutę za winy i przestępstwa, jakich się dopuścił w minionych latach. Nie mógł teraz odpuścić i wrócić do klasztoru z pustymi rękoma. Ojciec z pewnością kazałby go wychłostać. ,,O nie! Nie ma mowy, żebym odrzucił to zadanie i uciekł. Tym razem dokończę robotę tak jak mi nakazano. Albo ty królewiczu albo ja! '' ,z tą myślą nadepnął z całej siły pedał gazu i z piskiem opon ruszył pod wskazany adres.

Po drugiej stronie miasta, dokładnie dwanaście kilometrów od skrzyżowania, na którym zatrzymało się czarne BMW, syn dowódcy gwardii Eterionu otrzymał wiadomość o celu jego kilkutygodniowej podróży. Jedyne co wiedział do tej pory, to że chłopak ma siedemnaście lat i blond włosy, no i oczywiście czerwone znamię, które charakteryzowało każdego Eteriończyka.

- Całkiem niedaleko. - zadziwił się młodzieniec i skręcił w najbliższą uliczkę.

Wiedział, że Bractwo zapewne również znalazło królewskiego syna i teraz liczyła się każda sekunda, jeżeli przyjedzie jako drugi, nie będzie miał już po co wracać na dwór.

Przyspieszył jeszcze odrobinę. Ostatnie siedem kilometrów. ,,Prosto, a później w lewo''.

Nie byłoby to możliwe, gdyby wcześniej nie wypił dużych ilości Zaolu, napoju, który zwiększał wytrzymałość i moc. Cieszył się, że matka tak lubiła pakować go na najmniejsze choćby wyprawy, gdyby nie jej zamiłowanie do mikstur, zapewne byłby wykończony, jednak ta niewielka fiolka dała mu sił na kolejnych pięć kilometrów. ,,Prosto i w lewo''.