Błazen - rozdział 3

Zbliżał się wieczór. Z plaży widać było jak słońce powoli kieruje się w stronę horyzontu. Widok był bardzo ładny i można powiedzieć że ten dzień był udany. Cały klimat psuł widok zwłok. Tom przyjechał na miejsce. Udał się do miejsca zbrodni. Przeszedł pod taśmą.

- Dobrze że jesteś. Mamy tutaj ratownika Fernanda. Jajogłowi zbadali ciało pod względem obrażeń. Badania wykazały że został uduszony.

- Właśnie miałem się zapytać czemu ciało nie wygląda jak mięso mielone. Jest na nim wydziergany uśmieszek ? – spytał Tom.

- Jest. – wskazał na nadgarstek ofiary.

- I co to tyle ? Liczyłem na coś ciekawszego. A tak ogóle kto go wyłowił ?

- Miejscowy rybak.

- Dobra nie ma co szukać kolejnych wskazówek. Wracamy na posterunek.

- No dobra.

Obaj przyjechali na posterunek. Na koniec dnia poszli złożyć raport.

Weszli do gabinetu. Widać było że szef jest w złym humorze więc trzeba postępować ostrożnie.

- Zaskoczcie mnie. – powiedział ze podenerwowaniem w głosie.

Tom podał listy które wziął od szefa hotelu. Były na nich zaznaczone wszystkie informacje które wyciągnął od szefa.

- Więc wam się ustalić kto jest sprawcą z hotelu, możliwe że on jest Błaznem.

Od razu wystawiamy list gończy i zamykamy wszystkie drogi.

Do gabinetu wszedł jeden z informatyków. Miał minę jak tysiąc nieszczęść.

- Co się stało ? – spytał porucznik.

- Otóż mamy problem. Razem z zespołem przeszukaliśmy każdą możliwą bazę która, działa na terenie naszego miasta, potem stanu a na końcu całego kraju.

Żadna z nich nie zawierała w sobie osoby takiej jak Jack Santa.

Gdy porucznik usłyszał tę wiadomość, o mało nie rozniósł biurka na drobny mak.

- Że kurwa co ? Nie ma takiej person w całym jebanym kraju ! Miałem nadzieję że skończymy to w najbliższym czasie ! Spieprzać mi z biura ! Macie wrócić jak będziecie mieli jakiś konkretny trop !

Cała trójka wyszła w pośpiechu z gabinetu.

- Jesteś pewien że nikt taki nie istnieje ? – spytał Tom.

- Na sto procent.

- A skan twarzy ? Przecież można to zrobić, mamy nagrania.

- To tak nie działa jakbyś chciał. Owszem mamy nagrania, problem polega na tym że musimy widzieć całą twarz, nie kawałek, nie ćwiartkę, całą.

- No dobrze, dzięki za informację. Jak coś dzwoń. – rzekł Tom.

- Pamiętam. To na razie – informatyk się pożegnał i poszedł.

Chwile po jego odejściu podszedł do nich Arnold, pracował w prosektorium.

- Słuchajcie udało nam się coś odkryć. Musicie to zobaczyć.

Poszli z nim. Weszli do Sali która była oświetlona bladym słabym światłem. Czuć było że jest to inny świat. Był to świat który był przesiąknięty śmiercią. Na stole leżały zwłoki ratownika a obok stołu narzędzi wyglądające jak przedmioty tortur. Arnold zapalił wiszącą nad stołem lampę. Gdy ją zaświecił na plecach ofiary pojawił się napis : „Miej dobrych ludzi, czasem dobry zespół to skarb. Sojusznicy czekają. Znajdź ich, wyciągnij z mroku, wyciągnij z pudełka.”

Obaj nie wiedzieli co o tym sądzić. Zagadka nie była wskazówką lecz przestrogą. Możliwe że będzie trzeba posunąć się do niekonwencjonalnych metod.

- Dobra mu się zbieramy. Tobie również radzę kończyć na dziś.

- Spokojnie, tylko jeszcze coś sprawdzę. A zapomniałbym napis był wykonany markerem, odpornym na wodę.

- Warto wiedzieć. Do zobaczenia.

Wyszli z pomieszczenia. Wyszli z posterunku i wiedli do swoich samochodów i rozjechali się do swoich domów. Gdy Bob otworzył drzwi do domu, od razu poszedł się przebrać w jakieś lżejsze ciuchy. Po przebraniu się usiadł do laptopa i otworzył folder ze wszystkimi dowodami sprawy. Zaczął je przeglądać. W głowie miał tysiąc myśli na temat każdego z zabójstw. Spokoju nie dawał mu znaleziony dzisiaj na plecach napis. Po jakimś czasie stwierdził że niczego nie wymyśli. Zamknął laptopa i położył się spać.

Tom wstał o świcie. W głowie miał tylko myśl że dzisiaj znów się wydarzy coś co dowali mu jeszcze więcej pracy. Ubrał się, zamknął mieszkanie, szedł na dół i wsiadł do samochodu. Pojechał na posterunek zobaczyć czy pojawiła się jakaś nowa informacja. Zaparkował samochód. Wszedł do środka. Poszedł do gabinetu szefa zobaczyć czy jest jakaś sprawa do zbadania.

- Dzień dobry szefie. – przywitał się.

- Dzień dobry. – odparł.

- Nie widział szef gdzieś Boba ? Nigdy się nie spóźnia.

- Bob dostał dzień wolny, ty też masz dziś wolne. Pamiętaj że jutro masz przyjść do roboty punktualnie jak zawsze.

- Dziękuję. – powiedział i wyszedł.

Opuścił komisariat, wsiadł do samochodu. W głowie pojawił mu się napis z pleców. Chyba wiedział o jakich sojuszników chodziło Błaznowi.

Odpalił silnik i ruszył do biurowca który był jednym z wyższych konstrukcji w mieście. Zaparkował. Wszedł do środka i udał się do windy. Pojechał nią na ósme piętro. Tom znajdował się w części mieszkalnej, bowiem wieżowiec był podzielony na dwie części. Od pierwszego do ósmego piętra były normalne mieszkania a od dziewiątego do dwunastego, były biura księgowe.

Szedł do drzwi które, znajdowały się na początku korytarza.

Zapukał. Po chwili otworzył mu człowiek w masce która, okrywała mu całą twarz.

- Cześć Michael, dawno się nie widzieliśmy. – powiedział z uśmiechem na ustach.

- Po co przylazłeś ? – zapytał z goryczą w głosie.

- Musisz mi pomóc. Czy mogę wejść ?

- No dobra, wejdź.

Michael był dawnym znajomym Toma. Pracowali w jednym mieście zanim przyjechali tutaj aby ukończyć studia, Tom kryminalistyczne a Michael chemiczne. Maskę nosi ponieważ podczas jednego eksperymentu przedobrzył ze składnikami i lotna mieszanina wypaliła całą twarz. Mimo wielu operacji, lekarzom nie udało się złożyć twarzy na nowo. Obecnie jest dobrze opłacanym informatorem który, wie o wszystkim co się dzieje w mieście.