Błazen - rozdział 4

Michael zaprowadził Toma do małego salonu po czym poszedł do kuchni. Wrócił z dwiema kawami, postawił je na stole i usiadł w fotelu na przeciw Toma i zdjął maskę.

-Chyba ci to nie przeszkadza ? – spytał kierując palec na twarz.

-Nie, skądże. Jest lepiej niż przy ostatnim spotkaniu. – wziął łyka kawy.

-Co chciałbyś wiedzieć ? Wiem że prowadzisz sprawę która wróciła do ciebie niczym bumerang. Od razu ci powiem że nie wiem nic na temat tego kto jest tym całym Błaznem.

-Jak widać przyszedłem do ciebie na próżno. Każdy wie że jeśli ma problem może prosić

o pomoc Maskę.

-Nawet ja nie wiem wszystkiego, musiałbym być samym Bogiem.

-To prawda. – odpowiedział i zawiesił wzrok w kubku który, był już w połowie pusty.

Obaj siedzieli pogrążeni w milczeniu przez dobre dziesięć minut. Gdy Tom wypił kawę odstawił kubek z powrotem na stół, wstał i udawał się w stronę drzwi wyjściowych.

Gdy ubierał płaszcz, słyszał jak Michael odbiera telefon. Stojąc tak i czekając na niego aby się pożegnać i podziękować za kawę, zamyślił się. Z tego letargu wyciągnął go Michael który szedł w jego kierunku z telefonem w ręce.

-Jeszcze raz było miło mi cię widzieć. Dzięki za gościnę i kawę, była wyborna. – uśmiechnął się.

-Ten uśmiech zatrzymaj na następną okazję. – stwierdził sucho. –Nie wiem czy jesteś zajęty czy też nie ale właśnie załatwiono tobie zajęcie na kolejne dni.

-Co chcesz przez to powiedzieć ?

-Tylko tyle że, jeden z waszych patrolowców został zaatakowany we własnym domu. Właśnie zabierają go do szpitala. Życzę miłego dnia – powiedział z sarkazmem w głosie i uśmiechnął się.

Tom odwrócił się bez słowa i zaczął schodzić szybkim krokiem po schodach na dół.