Pamiętnik zakochanej nastolatki. 2

Dzień Drugi!

Tęsknota za tobą rozwala mnie od środka. Wszystko co robię, jest robione źle lub nie dokładnie. Tylko dlatego, że moje myśli krążą wokół ciebie, co robisz, o czym myślisz, z kim jesteś. Gdy usłyszę dźwięk SMS-a, skakam z radości jak głupia. Gdy okazuje się, że to mama napisała, abym kupiła bułki bo później wraca, zatracam się w smutku jeszcze bardziej. Jeden E-SMS może sprawić tyle radości lub rozczarowania. Odezwałeś się dziś trzy razy, może to dużo, może nie. Choć dla mnie tysiąc SMS-ów od Ciebie to mało. Inaczej sobie to wyobrażałam, choćby nawet nie myślałam że aż tak będę tęsknić. Z dnia na dzień coraz bardziej odczuwam, że mi ciebie brak. Niektórzy uważają, że jestem dziwna. "No bo jak można myśleć tyle o jednej osobie?", widać można. I mi nie wierzącej nigdy w miłość się to przytrafiło. Przez to jakoś inaczej patrzę na świat, bardziej optymistycznie. Już widok zza okna nie jest tak szary, bardziej kolorowy. Ale czy to miłość, czy może głupie tymczasowe zauroczenie? A może pragnienie czyjegoś dotyku, czułości? Nie wiem, nie potrafię nazwać tego co jest między nami. Minęły dwa dni bez ciebie i już jest koszmar. To ciekawe jak będzie dalej. Może czymś się zajmę, a może będę siedzieć w bezsensownym domu, patrzeć się czy nie dostałam wiadomości i wpadać w jakiś dołek. Wolałabym raczej się dziś ruszyć, może wypad na rowery.. Plany są, gorzej z realizacją. Jeszcze 12 dni do twojego powrotu...